De hazen op reis in China
Door: Agnes de Haas
Blijf op de hoogte en volg Agnes
15 April 2011 | China, Sjanghai
Zo ben je nog met je zus in Xiamen en zo ben je weer in Shanghai. Nu hadden we afgelopen weekend ook weer de nodige feestelijke activiteiten waardoor het dag- en nachtritme enigszins verstoord werd maar toch leek het maandag eenmaal terug op het werk alsof ik wel drie weken vakantie had gehad in plaats van de tien dagen die het in werkelijkheid waren.
Dinsdag had ik ook weer mijn eerste Chinese les sinds twee weken. Terwijl ik mijn fiets op slot zet, komt de guard van de compound naar me toe en zegt met een grote glimlach dat hij me al twee weken niet gezien heeft en, terwijl hij een slok neemt van zijn grote beker groene thee, dat hij blij is om me weer te zien. Oh, en dat ik mijn jas beter dicht moet doen omdat ik anders kou vat (het is 25 graden!) Only in China.
Eenmaal op de verdieping van Easy Mandarin zie ik de Amerikaanse manager “Oh My God, you’re back!” , de Chinese assistent “Ni hui lai le!”(je bent terug!), de Britse marketing medewerker “I missed you, where were you?” en mijn Chinese lerares “Xiamen zenmeyang?” (Hoe was Xiamen?).
Alleen in China is het niet ongepast om mateloos vragen te stellen en betere antwoorden te verwachten dan “ja lekker joh, heerlijk weer”, om te vragen naar vakantiefoto’s, huwelijksfoto’s, foto’s van familieleden en huisdieren. Het zou me dus eigenlijk ook niet moeten verbazen dat mijn hele tripje naar Xiamen even met de hele kleine wereld die Easy Mandarin heet, besproken wordt. Ook de ayi komt even kijken en wil weten of de mensen in Xiamen wel een beetje aardig waren, of mijn zus het naar haar zin heeft gehad en of zij ook zo lang is als ik.
En ja, Eveline en ik hebben het enorm naar ons zin gehad, zowel in Shanghai als in Xiamen. We hebben gelachen, lekker gegeten en leuke dingen gezien en gedaan. Op reis in China met iemand die China leuk vindt, wat wil je nog meer? Samen lachen om situaties die vreemd, irritant of smerig zijn en je realiseren dat je echt in een andere wereld leeft en hoe prachtig dat eigenlijk is. Zo worden “zwabberende Chinezen” opeens leuk (de meeste Chinezen letten niet op als ze oversteken en lopen zo onder je fiets of gaan opeens midden op een drukke stoep/bovenaan een roltrap/voor de liftdeur stilstaan en een telefoongesprek voeren/nadenken over het leven/neuspeuteren). Ik durf te wedden dat Eveline ze nu al mist…die types in de Bijlmer zwabberen vast niet zo goed als hier in China..
Ook de treinreis van Shanghai naar Xiamen was erg interessant. Ik had eersteklas kaartjes geboekt, lekker rustig…dacht ik.. Natuurlijk niet want het was die dag een feestdag en heel China ging op reis. De trein was dus volledig volgeboekt en er waren zelfs staanplaatsen verkocht waardoor het in de hele trein een gezellige staande receptie was van nieuwsgierige, etende, slurpende en rochelende medepassagiers. We hebben onze ogen uitgekeken hoe niemand langer dan drie minuten op zijn stoel bleef zitten, hoe er maaltijden, gedroogd vlees, kippenpoten en jelly’s uit de enorme tassen gehaald werden. Alsof we op schoolreis waren! De in Shanghai nog schone trein veranderde langzaam in een rijdende vuilnisbelt naarmate we dichterbij Xiamen kwamen en mensen kwamen en gingen op de stoelen tegenover ons.
In Xiamen hadden we een heerlijk hotel met prachtig uitzicht op het autovrije GuLangYu (“drum wave island”) en de Zuid-Chinese zee. GulangYu was onze favoriet en met de ferry was de oversteek zo gemaakt. Hier kun je nog duidelijk de overblijfselen zien van de Europeanen en Amerikanen die hier woonden toen China na de Eerste Opiumoorlog, volgens het verdrag van NanKing, in 1842 verplicht werd enkele havensteden open te stellen voor handel met het westen en dus ook voor buitenlanders. Het eilandje GuLangYu voor de kust van Xiamen (destijds Amoy) werd toegewezen als nederzetting en hier bouwden de buitenlanders hun grote villa’s, ziekenhuizen en consulaten.Naast Xiamen werden ook andere steden opengesteld voor buitenlanders, dit waren Shanghai, Ningbo, Fuzhou en Guangzhou (destijds Kanton), vandaar dat in deze steden nog sporen van onze voorvaderen te vinden zijn. Tijdens de tweede wereldoorlog nam Japan het eiland over en voegde ook nog wat Japanse elementen toe, deze zijn later door de Chinezen wel weer weggehaald. De Europese gebouwen staan er echter nog wel, zij het grotendeels in verval maar, vreemd genoeg, hier en daar wel bewoond.
Naast GuLangYu hebben we de NanPutuo tempel bezocht die mooi in de bergen genesteld ligt. Na de tempel zijn we de bergen in gewandeld en kwamen na een flinke klim uit bij een volledig verlaten kabelbaanstation. De kabelbaan was wel in werking maar er zat niemand in de bakjes…een heel bizar gezicht. Er schrok iemand wakker toen wij aan de deur morrelden en we mochten in een van de bakjes klimmen. Eigenlijk zonder een idee te hebben waar we uit gingen komen zijn we gaan zitten en lieten we ons over de bergen voeren, onderweg gepasseerd door vele lege kabelbaanbakjes… Het was een mooi tochtje en uiteindelijk kwamen we aan de andere kant van de berg beneden uit en vervolgden we onze zwerftocht door het mooie en rustige Xiamen. Eenmaal terug in het hotel hadden we de fijne voetmassage wel verdiend!
Eveline vloog vorige week vrijdag vanuit Xiamen, in een vrijwel leeg toestel van KLM, terug naar Amsterdam en een paar uur later vloog ik ook terug naar Shanghai. Inmiddels is de warmte teruggekeerd in de stad, temperaturen van 25 graden en een redelijk hoge luchtvochtigheid, het is weer even wennen maar na alle kou van de afgelopen tijd is het nu nog wel even lekker.
Nu kijken we uit naar de volgende bezoekers: Inge, Ronald en Floortje & Anne die begin mei aankomen in China. Uiteraard hebben we er veel zin in om allemaal leuke dingen te gaan doen in Shanghai en Beijing. En ik denk dat iedereen wel kan raden wat een van de eerste dingen zal zijn die ik in Beijing ga doen…
Nu gauw naar Chinese les en dan is het alweer weekend. Guido gaat zondag samen met een aantal andere mannen een kijkje nemen bij de Formule-1 race hier in Shanghai en ik hoop op een lekker rustig weekend…dat mag tenslotte ook wel eens.
Veel liefs,
Agnes en Guido
Dinsdag had ik ook weer mijn eerste Chinese les sinds twee weken. Terwijl ik mijn fiets op slot zet, komt de guard van de compound naar me toe en zegt met een grote glimlach dat hij me al twee weken niet gezien heeft en, terwijl hij een slok neemt van zijn grote beker groene thee, dat hij blij is om me weer te zien. Oh, en dat ik mijn jas beter dicht moet doen omdat ik anders kou vat (het is 25 graden!) Only in China.
Eenmaal op de verdieping van Easy Mandarin zie ik de Amerikaanse manager “Oh My God, you’re back!” , de Chinese assistent “Ni hui lai le!”(je bent terug!), de Britse marketing medewerker “I missed you, where were you?” en mijn Chinese lerares “Xiamen zenmeyang?” (Hoe was Xiamen?).
Alleen in China is het niet ongepast om mateloos vragen te stellen en betere antwoorden te verwachten dan “ja lekker joh, heerlijk weer”, om te vragen naar vakantiefoto’s, huwelijksfoto’s, foto’s van familieleden en huisdieren. Het zou me dus eigenlijk ook niet moeten verbazen dat mijn hele tripje naar Xiamen even met de hele kleine wereld die Easy Mandarin heet, besproken wordt. Ook de ayi komt even kijken en wil weten of de mensen in Xiamen wel een beetje aardig waren, of mijn zus het naar haar zin heeft gehad en of zij ook zo lang is als ik.
En ja, Eveline en ik hebben het enorm naar ons zin gehad, zowel in Shanghai als in Xiamen. We hebben gelachen, lekker gegeten en leuke dingen gezien en gedaan. Op reis in China met iemand die China leuk vindt, wat wil je nog meer? Samen lachen om situaties die vreemd, irritant of smerig zijn en je realiseren dat je echt in een andere wereld leeft en hoe prachtig dat eigenlijk is. Zo worden “zwabberende Chinezen” opeens leuk (de meeste Chinezen letten niet op als ze oversteken en lopen zo onder je fiets of gaan opeens midden op een drukke stoep/bovenaan een roltrap/voor de liftdeur stilstaan en een telefoongesprek voeren/nadenken over het leven/neuspeuteren). Ik durf te wedden dat Eveline ze nu al mist…die types in de Bijlmer zwabberen vast niet zo goed als hier in China..
Ook de treinreis van Shanghai naar Xiamen was erg interessant. Ik had eersteklas kaartjes geboekt, lekker rustig…dacht ik.. Natuurlijk niet want het was die dag een feestdag en heel China ging op reis. De trein was dus volledig volgeboekt en er waren zelfs staanplaatsen verkocht waardoor het in de hele trein een gezellige staande receptie was van nieuwsgierige, etende, slurpende en rochelende medepassagiers. We hebben onze ogen uitgekeken hoe niemand langer dan drie minuten op zijn stoel bleef zitten, hoe er maaltijden, gedroogd vlees, kippenpoten en jelly’s uit de enorme tassen gehaald werden. Alsof we op schoolreis waren! De in Shanghai nog schone trein veranderde langzaam in een rijdende vuilnisbelt naarmate we dichterbij Xiamen kwamen en mensen kwamen en gingen op de stoelen tegenover ons.
In Xiamen hadden we een heerlijk hotel met prachtig uitzicht op het autovrije GuLangYu (“drum wave island”) en de Zuid-Chinese zee. GulangYu was onze favoriet en met de ferry was de oversteek zo gemaakt. Hier kun je nog duidelijk de overblijfselen zien van de Europeanen en Amerikanen die hier woonden toen China na de Eerste Opiumoorlog, volgens het verdrag van NanKing, in 1842 verplicht werd enkele havensteden open te stellen voor handel met het westen en dus ook voor buitenlanders. Het eilandje GuLangYu voor de kust van Xiamen (destijds Amoy) werd toegewezen als nederzetting en hier bouwden de buitenlanders hun grote villa’s, ziekenhuizen en consulaten.Naast Xiamen werden ook andere steden opengesteld voor buitenlanders, dit waren Shanghai, Ningbo, Fuzhou en Guangzhou (destijds Kanton), vandaar dat in deze steden nog sporen van onze voorvaderen te vinden zijn. Tijdens de tweede wereldoorlog nam Japan het eiland over en voegde ook nog wat Japanse elementen toe, deze zijn later door de Chinezen wel weer weggehaald. De Europese gebouwen staan er echter nog wel, zij het grotendeels in verval maar, vreemd genoeg, hier en daar wel bewoond.
Naast GuLangYu hebben we de NanPutuo tempel bezocht die mooi in de bergen genesteld ligt. Na de tempel zijn we de bergen in gewandeld en kwamen na een flinke klim uit bij een volledig verlaten kabelbaanstation. De kabelbaan was wel in werking maar er zat niemand in de bakjes…een heel bizar gezicht. Er schrok iemand wakker toen wij aan de deur morrelden en we mochten in een van de bakjes klimmen. Eigenlijk zonder een idee te hebben waar we uit gingen komen zijn we gaan zitten en lieten we ons over de bergen voeren, onderweg gepasseerd door vele lege kabelbaanbakjes… Het was een mooi tochtje en uiteindelijk kwamen we aan de andere kant van de berg beneden uit en vervolgden we onze zwerftocht door het mooie en rustige Xiamen. Eenmaal terug in het hotel hadden we de fijne voetmassage wel verdiend!
Eveline vloog vorige week vrijdag vanuit Xiamen, in een vrijwel leeg toestel van KLM, terug naar Amsterdam en een paar uur later vloog ik ook terug naar Shanghai. Inmiddels is de warmte teruggekeerd in de stad, temperaturen van 25 graden en een redelijk hoge luchtvochtigheid, het is weer even wennen maar na alle kou van de afgelopen tijd is het nu nog wel even lekker.
Nu kijken we uit naar de volgende bezoekers: Inge, Ronald en Floortje & Anne die begin mei aankomen in China. Uiteraard hebben we er veel zin in om allemaal leuke dingen te gaan doen in Shanghai en Beijing. En ik denk dat iedereen wel kan raden wat een van de eerste dingen zal zijn die ik in Beijing ga doen…
Nu gauw naar Chinese les en dan is het alweer weekend. Guido gaat zondag samen met een aantal andere mannen een kijkje nemen bij de Formule-1 race hier in Shanghai en ik hoop op een lekker rustig weekend…dat mag tenslotte ook wel eens.
Veel liefs,
Agnes en Guido
-
15 April 2011 - 08:33
Eve:
heimwee...
-
16 April 2011 - 09:57
CJ:
Naar het dierenasiel? :-p
Interessant verslag, fijn om te horen dat jullie het fijn hebben gehad.
Dikke kus! -
16 April 2011 - 19:06
Jacqueline Heuvelman:
Hai Agnes,
Wat gezellig zo met je zus samen! -
09 Mei 2011 - 10:15
Elise:
Altijd heerlijk om even te lezen - mis jou en China, wou dat ik mee kon maar zo ben ik er toch een beetje bij x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
