Een niet toeristische route door Japan
Door: Agnes de Haas
Blijf op de hoogte en volg Agnes
13 Mei 2012 | China, Sjanghai
Terwijl hier in Shanghai de mussen weer voorzichtig van het dak beginnen te vallen van de warmte, kijken we terug op een heerlijke vakantie in het noorden van Japan. Even weg uit de drukte en het rumoer van China en iets koelere temperaturen op drieënhalf uur vliegen van Shanghai.
Guido is nog maar net een paar uur terug in Shanghai als we in alle vroegte alweer in een taxi naar het vliegveld zitten…uitrusten doen we in Japan nemen we ons voor. Na een paar uur vliegen staan we op het onberispelijk schone vliegveld van Sapporo, hoofdstad van de prefectuur en noordelijkste eiland van Japan, Hokkaido. Wat is hier alles goed geregeld…verschillende shuttlebussen die naar de stad rijden en overal vriendelijk personeel wat ons kan helpen aan bustickets een plattegrond en advies over geldautomaten. Niet lang nadat we aangekomen zijn, zitten we dan ook al in Sapporo aan de eerste verse sushi en ook al mag ik de rauwe vis niet eten, er is ook genoeg verse sushi zonder rauwe vis. De kok maakt alles voor onze neus klaar…heerlijk…welkom in Japan!
Op onze eerste dag Sapporo is het stralend weer en in het hotel huren we fietsen. Deze dag toeren wel de hele stad door: van het Sapporo biermuseum, naar de vismarkt en van de universiteit naar het treinstation waar we informatie inwinnen hoe we de rest van de week kunnen besteden. We boeken een hotel en treinkaartjes voor de volgende dag naar Kutchan, een dorpje in de bergen op een paar uur treinen van Sapporo. Treinreizen, waar dan ook ter wereld, vervelen mij nooit en deze is ook weer prachtig. Besneeuwde dalen en bossen wisselen elkaar af terwijl het treintje op allerlei piepkleine stationnetjes stopt. Het dorpje waar we ons hotel hebben is vrijwel volledig verlaten, op een enkele late wintersporter na. De pistes zijn nog open maar de sneeuw is wel al behoorlijk aan het smelten. De temperatuur is dan ook hoog, zo rond de 25 graden, en het verbaast me dat er überhaupt nog sneeuw ligt eigenlijk. We wandelen door het dorpje, over de skipiste en door het dal. We sluiten de dag af met een lekkere Shabu Shabu maaltijd (groenten en vlees koken in hete bouillon) en ik ga nog even naar de heerlijk warme ‘onsen’ in het hotel. ‘Onsen’ is onderdeel van de Japanse badhuiscultuur. De meeste hotels hebben wel een onsen, een grotere of een kleinere maar het principe is altijd: een kleedruimte, een doucheruimte waar de meest lekkere shampoo en douchecrèmes voor je klaarstaan en je je voordat je het bad ingaat van top tot teen grondig kunt (moet) wassen. Daarna kun je in één van de hete (en soms ook koude) baden binnen of buiten plaatsnemen. Soms zijn er ook sauna’s voor als je de baden nog niet heet genoeg vind. Na afloop van het bezoek aan een de onsen voelt je huid heerlijk zacht aan en is het niet moeilijk om in slaap te vallen. Tot zover gaat het dus allemaal goed met uitrusten in Japan…
Na een laatste wandeling door de sneeuw nemen we de trein naar Hakodate, in het zuiden van Hokkaido. Hakodate is een van de weinige oudere steden op Hokkaido en functioneerde tijdenlang als belangrijke doorvoerhaven van vis. Hakodate werd ook als een van de weinige havens opengesteld voor niet-Japanse schepen en hierdoor zijn overal in de stad Europese, Amerikaanse en Russische gebouwen (consulaten, opslagloodsen bij de haven, etc.) terug te vinden. Ook in Hakodate huren we weer een fiets, een electrische deze keer want het is behoorlijk heuvelachtig en er staat ook flink wat wind. Op deze manier kunnen we gelukkig nog net een groot deel van Hakodate bekijken voordat het begint te regenen. Het stervormige fort Koryokaku bekijken we vanonder een paraplu waarna we lekker ergens gaan eten. Het eten in Japan is alleen al genoeg reden voor een reis naar dit land: gegrilde vis, tempura, grote garnalen, mals rundvlees, verschillende soorten noedels, sushi, sashimi, salades, soepen, etc.
Net zoals in China is de eerste week van mei in Japan ook een nationale vakantieweek. Tot nu toe hadden we nog niet veel gemerkt van veel drukte maar als we nog een nachtje in het hotel in Hakodate bij willen boeken, blijkt dat het helemaal vol zit. Dan maar een ander hotel…maar alles zit vol! Uiteindelijk helpt een behulpzame jongen van het VVV ons aan een kamer in een hotel. Veel te duur voor wat het is natuurlijk maar op straat slapen is ook zo wat…zeker met dit weer.
De volgende dag reizen we door naar Noboribetsu. Dit stadje is beroemd om zijn vele natuurlijk onsen en ‘Jigokudani’, vertaald als ‘Hell Valley’ waarvan ons de naam duidelijk wordt zodra we er zijn; damp stijgt op uit zwavelbronnen en de aarde is er vulkanisch. De temperatuur van het water in de bronnen is tussen 45 en 90 graden celsius. De onsen in Noboribetsu en omgeving worden gevuld met het zwavel-, zout- en ijzerrijke water uit deze vallei en zouden een geneeskrachtige werking hebben voor allerlei kwalen.
Wij zijn ook zonder een plons in een van de onsen al drijfnat van de regen maar we hadden het aanzicht van deze bijzondere vallei niet willen missen. Op het treinstationnetje van Noboribetsu trek ik droge kleding aan en wachten we op onze trein naar Tomakomai, een dorpje verderop.
Tomakomai laten we verder voor wat het is. We eten ’s avonds nog een lekkere maaltijd en daarna ga ik even de onsen van het hotel in. Een fijne afsluiting ook van de vakantie want de volgende dag moeten we helaas alweer naar het vliegveld van Sapporo voor onze terugvlucht naar Shanghai…
Guido blijft in het reisritme, vrijwel gelijk reist hij door naar India waar hij gisteren weer van thuisgekomen is. Ik heb er een druk weekje in Shanghai opzitten. Het einde van het schooljaar nadert en er moet nog een heleboel gebeuren: nieuwe folders en jaarboeken en ook moet er veel geregeld worden voor de extra locaties, Suzhou en nog een nieuwe locatie in Shanghai, waar De Oranje Draak volgend schooljaar ook les gaat geven.
Rond deze tijd maken veel expats de balans op: nog een jaar in China of eindigt het contract en gaat men terug naar Nederland of naar een nieuwe functie elders op de wereld? Er breekt weer een periode aan van afscheid nemen en nieuwe mensen verwelkomen.
Voor mij is het ook tijd om, aan het einde van het schooljaar, mijn werk bij De Oranje Draak los te gaan laten zodat ik nog een paar weken van de rust kan genieten voordat ons nieuwe avontuur begint. Maar zo ver is het nu nog niet.
Veel groetjes van ons uit Shanghai,
Agnes & Guido
Guido is nog maar net een paar uur terug in Shanghai als we in alle vroegte alweer in een taxi naar het vliegveld zitten…uitrusten doen we in Japan nemen we ons voor. Na een paar uur vliegen staan we op het onberispelijk schone vliegveld van Sapporo, hoofdstad van de prefectuur en noordelijkste eiland van Japan, Hokkaido. Wat is hier alles goed geregeld…verschillende shuttlebussen die naar de stad rijden en overal vriendelijk personeel wat ons kan helpen aan bustickets een plattegrond en advies over geldautomaten. Niet lang nadat we aangekomen zijn, zitten we dan ook al in Sapporo aan de eerste verse sushi en ook al mag ik de rauwe vis niet eten, er is ook genoeg verse sushi zonder rauwe vis. De kok maakt alles voor onze neus klaar…heerlijk…welkom in Japan!
Op onze eerste dag Sapporo is het stralend weer en in het hotel huren we fietsen. Deze dag toeren wel de hele stad door: van het Sapporo biermuseum, naar de vismarkt en van de universiteit naar het treinstation waar we informatie inwinnen hoe we de rest van de week kunnen besteden. We boeken een hotel en treinkaartjes voor de volgende dag naar Kutchan, een dorpje in de bergen op een paar uur treinen van Sapporo. Treinreizen, waar dan ook ter wereld, vervelen mij nooit en deze is ook weer prachtig. Besneeuwde dalen en bossen wisselen elkaar af terwijl het treintje op allerlei piepkleine stationnetjes stopt. Het dorpje waar we ons hotel hebben is vrijwel volledig verlaten, op een enkele late wintersporter na. De pistes zijn nog open maar de sneeuw is wel al behoorlijk aan het smelten. De temperatuur is dan ook hoog, zo rond de 25 graden, en het verbaast me dat er überhaupt nog sneeuw ligt eigenlijk. We wandelen door het dorpje, over de skipiste en door het dal. We sluiten de dag af met een lekkere Shabu Shabu maaltijd (groenten en vlees koken in hete bouillon) en ik ga nog even naar de heerlijk warme ‘onsen’ in het hotel. ‘Onsen’ is onderdeel van de Japanse badhuiscultuur. De meeste hotels hebben wel een onsen, een grotere of een kleinere maar het principe is altijd: een kleedruimte, een doucheruimte waar de meest lekkere shampoo en douchecrèmes voor je klaarstaan en je je voordat je het bad ingaat van top tot teen grondig kunt (moet) wassen. Daarna kun je in één van de hete (en soms ook koude) baden binnen of buiten plaatsnemen. Soms zijn er ook sauna’s voor als je de baden nog niet heet genoeg vind. Na afloop van het bezoek aan een de onsen voelt je huid heerlijk zacht aan en is het niet moeilijk om in slaap te vallen. Tot zover gaat het dus allemaal goed met uitrusten in Japan…
Na een laatste wandeling door de sneeuw nemen we de trein naar Hakodate, in het zuiden van Hokkaido. Hakodate is een van de weinige oudere steden op Hokkaido en functioneerde tijdenlang als belangrijke doorvoerhaven van vis. Hakodate werd ook als een van de weinige havens opengesteld voor niet-Japanse schepen en hierdoor zijn overal in de stad Europese, Amerikaanse en Russische gebouwen (consulaten, opslagloodsen bij de haven, etc.) terug te vinden. Ook in Hakodate huren we weer een fiets, een electrische deze keer want het is behoorlijk heuvelachtig en er staat ook flink wat wind. Op deze manier kunnen we gelukkig nog net een groot deel van Hakodate bekijken voordat het begint te regenen. Het stervormige fort Koryokaku bekijken we vanonder een paraplu waarna we lekker ergens gaan eten. Het eten in Japan is alleen al genoeg reden voor een reis naar dit land: gegrilde vis, tempura, grote garnalen, mals rundvlees, verschillende soorten noedels, sushi, sashimi, salades, soepen, etc.
Net zoals in China is de eerste week van mei in Japan ook een nationale vakantieweek. Tot nu toe hadden we nog niet veel gemerkt van veel drukte maar als we nog een nachtje in het hotel in Hakodate bij willen boeken, blijkt dat het helemaal vol zit. Dan maar een ander hotel…maar alles zit vol! Uiteindelijk helpt een behulpzame jongen van het VVV ons aan een kamer in een hotel. Veel te duur voor wat het is natuurlijk maar op straat slapen is ook zo wat…zeker met dit weer.
De volgende dag reizen we door naar Noboribetsu. Dit stadje is beroemd om zijn vele natuurlijk onsen en ‘Jigokudani’, vertaald als ‘Hell Valley’ waarvan ons de naam duidelijk wordt zodra we er zijn; damp stijgt op uit zwavelbronnen en de aarde is er vulkanisch. De temperatuur van het water in de bronnen is tussen 45 en 90 graden celsius. De onsen in Noboribetsu en omgeving worden gevuld met het zwavel-, zout- en ijzerrijke water uit deze vallei en zouden een geneeskrachtige werking hebben voor allerlei kwalen.
Wij zijn ook zonder een plons in een van de onsen al drijfnat van de regen maar we hadden het aanzicht van deze bijzondere vallei niet willen missen. Op het treinstationnetje van Noboribetsu trek ik droge kleding aan en wachten we op onze trein naar Tomakomai, een dorpje verderop.
Tomakomai laten we verder voor wat het is. We eten ’s avonds nog een lekkere maaltijd en daarna ga ik even de onsen van het hotel in. Een fijne afsluiting ook van de vakantie want de volgende dag moeten we helaas alweer naar het vliegveld van Sapporo voor onze terugvlucht naar Shanghai…
Guido blijft in het reisritme, vrijwel gelijk reist hij door naar India waar hij gisteren weer van thuisgekomen is. Ik heb er een druk weekje in Shanghai opzitten. Het einde van het schooljaar nadert en er moet nog een heleboel gebeuren: nieuwe folders en jaarboeken en ook moet er veel geregeld worden voor de extra locaties, Suzhou en nog een nieuwe locatie in Shanghai, waar De Oranje Draak volgend schooljaar ook les gaat geven.
Rond deze tijd maken veel expats de balans op: nog een jaar in China of eindigt het contract en gaat men terug naar Nederland of naar een nieuwe functie elders op de wereld? Er breekt weer een periode aan van afscheid nemen en nieuwe mensen verwelkomen.
Voor mij is het ook tijd om, aan het einde van het schooljaar, mijn werk bij De Oranje Draak los te gaan laten zodat ik nog een paar weken van de rust kan genieten voordat ons nieuwe avontuur begint. Maar zo ver is het nu nog niet.
Veel groetjes van ons uit Shanghai,
Agnes & Guido
-
15 Mei 2012 - 07:55
Joan:
Leuk weer te lezen, en inderdaad lekker dat Japanse eten!
Joan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
