Terug in het dagelijkse leven in Shanghai

Na het bezoekje aan Nederland zijn we alweer even terug in Shanghai waar inmiddels het jaar van het Konijn in volle gang is. Echt rouwig dat we het inluiden van het nieuwe jaar gemist hebben, zijn we niet. Als ik mijn collega’s die wel in China zijn gebleven moet geloven was het dagen(en nachten)lang een oorverdovend lawaai van vuurwerk en brandweersirene’s. Het verwelkomen van goede geesten en het verjagen van de kwade is een serieuze zaak waar geen enkel risico mee wordt genomen: beter een doos vuurwerk teveel de lucht in dan één te weinig….

Afgelopen donderdag zijn officieel alle nieuwjaarsfestiviteiten afgerond met het vieren van het Lantaarnfestival (“Yuan Xiao Jie”) waarvoor al de hele week winkels, straten en parken prachtig versierd waren met lampionnen en lichtjes. Het meeste werk was gemaakt van de Yu Yuan oftwel de Yu Tuinen, een historische plek in Shanghai die stamt uit de tijd van de Ming dynastie. Guido en ik zijn afgelopen zondag alvast even gaan kijken en dankzij het regenachtige weer konden we redelijk ongestoord rondlopen tussen de lantaarns en de sprookjesachtige lichtshow. Heel anders dan donderdagavond op het Lantaarnfestival zelf toen ik even met Minke een kijkje ging nemen in de Yu Yuan…..samen met duizenden stadsgenoten! Het was dus echt Chinees druk op de beroemde zig-zag brug – kwade geesten reizen in een rechte lijn dus ze konden de Yu tuinen nooit bereiken omdat de brug ernaartoe in zig-zag aangelegd is - maar iedereen was in uitgelaten en vrolijke stemming dus het was niet benauwend. Het geheel werd nauwlettend in de gaten gehouden door de politie en diverse guards. Met ons blonde haar hadden we weer heel wat bekijks en hier en daar werd zelfs even de weg vrijgemaakt door een behulpzame guard zodat we ongestoord foto’s konden maken en de lichtshow goed konden bekijken. Een beetje genant maar ach….behandeld worden als VIP is soms ook wel weer leuk :)

Met het beëindigen van de nieuwjaarsactiviteiten gaat het land ook weer over tot de orde van de dag en dat is gewoon weer hard werken en geen vrije dagen meer tot de volgende national holiday (begin mei). Ook voor ons kan het geen kwaad weer even over te gaan tot het dagelijkse Chinese leven, wat zo slecht nog niet is. Guido is tegenwoordig ook wat meer doordeweek in Shanghai en na het afgelopen hectische jaar waarin we veel moesten regelen en het wonen en leven hier allemaal nieuw was, is er nu een bepaalde rust teruggekeerd. We hebben zowaar af en toe weer een luie zondag en inmiddels is ook mijn werk in wat rustiger vaarwater terechtgekomen aangezien ik er nu een bepaalde routine in gekregen heb. Die rust heb ik onmiddellijk gebruikt om mijn Chinese lessen weer nieuw leven in te blazen en drie middagen in de week praat ik drie uur lang uitsluitend Chinees met mijn lerares Yan. De woorden die ik niet in het Chinees ken, zeg ik in het Engels en met behulp van vertaal apps op de Iphone en het internet, reizen we in die drie uur al pratend de hele wereld over. Uiteraard ook weer aandacht voor grammatica (sommige grammatica is bijna niet uit te leggen aangezien er geen Engels equivalent voor is), nieuwe woorden en heel veel karakters. Elke les leer ik zo’n 10 nieuwe karakters waarvan ik er de volgende dag toch al weer minstens 6 vergeten ben maar dat mag de pret niet drukken. Ik heb geen haast….als het goed is, blijven we nog wel even in China wonen.

Op de Nederlandse school gebeurt ook genoeg. Een paar uur na terugkomst uit Nederland zat ik alweer weekschema’s uit te printen, boeken te kaften en nieuwe leerlingen te registreren. De jetlag kwam goed van pas bij de avondvergadering waarbij het hele team tot diep in de nacht bij ons thuis kwam vergaderen. In dezelfde week hadden we ook op twee locaties een Chinees Nieuwjaarsdiner geregeld voor alle kinderen. Even leek het uit de hand te lopen met het vuurwerk afsteken - de Chinese “sterretjes” bleken toch iets pittiger te zijn dan de westerse variant - en de principal van de Amerikaanse school vond ook het idee om de nieuwjaarswensen in een vuurkorf op het schoolplein verbranden niet erg geschikt.. Maar ach, soms moet je een beetje afwijken van wat wel of niet mag en dan heb je wel een hoop lol. Terwijl wij de laatste bewijzen van het schoolplein aan het vegen waren, stortten de kinderen zich op een driegangendiner, gemaakt door de moeders en geserveerd door (enkele) vaders. Nu is het weer even gedaan met alle festiviteiten en moet er de komende maanden gewoon hard gewerkt worden om alle onderdelen van het programma afgerond te krijgen voor het einde van het schooljaar, wat hier al op 17 juni is.

Dit weekend was Danny, een collega van Guido uit Amerika, in Shanghai en we hebben lekker gefietst en natuurlijk heerlijk gegeten. Ook deze week en aanstaand weekend staat er (Nederlands) bezoek op de agenda en eind maart komt Eveline naar China. Na een paar dagen Shanghai gaan we dan samen met de trein naar Xiamen in het zuiden van China. Daar heb ik nu ook al heel veel zin in!


Heel veel liefs uit een mooi zonnig Shanghai,

Agnes en Guido