Weekendje Seoul

“Asia’s Best Kept Secret”. Aldus een slogan van het Zuid-Koreaanse toerismebureau. Ik ben het daar helemaal mee eens. Niet veel mensen weten hoe mooi en toegankelijk Zuid-Korea is. De hoofdstad Seoul is een moderne stad met een goed geolied openbaar vervoer systeem, brede straten, tunnels door de bergen die in de stad liggen en zo op het eerste gevoel voelt Seoul helemaal niet als een stad waar 22,7 miljoen mensen wonen (inclusief buitenwijken). De straten puilen niet uit van de mensen en ook is het geen oorverdovend lawaai en getoeter. Daarnaast staat Seoul vol met eeuwenoude paleizen en tempels, kleurrijke markten, de meest prachtige winkels en luxe shopping malls. En de Koreanen zelf zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Maar goed, tot zover het promotiepraatje en ik zal gewoon over het weekend vertellen…….

Guido had (heeft) het druk met zijn project in Korea en het kwam hem goed uit om eens een weekend daar door te brengen in plaats van op en neer te vliegen naar Shanghai. Voor mij was het, na viereneenhalve maand China ook erg leuk om even naar Zuid-Korea te gaan. Het warme bad wat je krijgt zodra je aankomt op Incheon International Airport is onvergelijkbaar met welk ander groot internationaal vliegveld (en ik denk dat ik er inmiddels wel al een hoop gezien heb). Het begint al met schone toiletten op het vliegveld. Echt schone toiletten. En daarna in de aankomsthal geen lobbyende illegale taxichauffeurs of andere duistere types die je van je lijf moet schudden maar allemaal vriendelijk knikkende Koreanen die je de weg wijzen naar de bushalte voor de shuttleservice van Incheon naar de stad. Ondanks dat ook hier niemand Engels spreekt en mijn Koreaans ook een beetje roestig is, koop ik makkelijk een kaartje en stap ik niet veel later in een mooie bus en met een anderhalf uur durende busrit voor de boeg kan ik nog even lekker wegzakken in de comfortabele ruime stoel.

Zodra ik het gevoel heb dat we in de buurt van het hotel moeten zijn, vraag ik de buschauffeur of dat zo is en hij gebaart me dat het nog 5 minuten duurt en inderdaad, na 5 minuten wordt ik praktisch voor het hotel afgezet. Geen misselijkmakende taxiritjes, geen gedoe met overstappen, geen rip-offs. Geef mij maar zo’n bus shuttle service in elke grote stad. Weliswaar mèt Koreaanse buschauffeurs met schone witte overhemden en witte handschoenen die je helpen met je bagage in het ruim te zetten.

Na inchecken in het hotel, even de kamer bewonderen (vooral het toilet waar allerlei lampjes beginnen te knipperen en belletjes gaan rinkelen zodra je binnenkomt is heel erg grappig) en na een snelle douche even het buurtje bekijken. Itaewon, een wijk waar veel buitenlanders komen om uit te gaan en te winkelen (vanwege de ligging van de Amerikaanse legerbasis vlakbij) sprak niet echt tot onze verbeelding maar het hotel zag er zo leuk uit en bovendien, als je twee dagen voor vertrek een hotel boekt, kun je niet al te kieskeurig meer zijn in de locatie. Bijna alle hotels in de oude wijk Insadong waren volgeboekt maar achteraf was Itaewon minder erg dan we dachten en het ons herinnerden, er waren veel leuke cafeetjes en winkeltjes vlakbij het hotel.

Guido werkte nog tot laat op vrijdagavond en nadat ook hij ingecheckt had in het hotel, zijn we gaan eten samen met Niels, een collega van Guido die ook voor langere tijd in Seoul verblijft. Na wat door de smalle straatjes van Insadong te hebben geslenterd kwamen we heel toevallig uit bij hetzelfde restaurant als waar we twee jaar geleden ook op de eerste avond in Seoul gegeten hebben, voor mij toen mijn eerste kennismaking met echt Koreaans eten en gelijk liefde op het eerste gezicht. Ik ben dol op kim-chi, de gefermenteerde kool met chili en knoflook, de bulgogi en alle kleine schaaltjes met lekkere hapjes die bij de maaltijd komen. En ook deze avond hadden we een hele tafel vol met allerlei lekkers. Omdat de regen na het eten inmiddels met tropische hoeveelheden naar beneden viel, hebben we het slenteren door de straatjes maar achterwege gelaten en zijn we wat gaan drinken.

Helaas was het weer op zaterdag nog steeds niet veel soeps, regen, regen, regen! Na aankomst van Danny, een Amerikaanse collega van Guido, vertrokken we met de metro richting de Seodaemun prison met het idee dat dat grotendeels indoor zou zijn. Het weer paste goed bij het stukje tragische geschiedenis van de Koreaanse vrijheidsstrijders die in deze gevangenis gevangen zaten, gemarteld en ter dood veroordeeld werden de door Japanse bezetters (van 1910 tot 1945 was Korea bezet door Japan). Veel Koreaanse vrijheidsstrijders hebben een gruwelijke dood gevonden in deze gevangenis. Wij werden rondgeleid door een 9-jarig Koreaans meisje die als vrijwilliger in de gevangenis "werkte" als tourguide. Zij had zichzelf door middel van boeken en films Engels geleerd en ze vertelde in vloeiend Engels over de gruwelijkheden die zich in de voormalige gevangenis hadden afgespeeld. Erg indrukwekkend om te zien en ook onvoorstelbaar hoe wreed de Japanners waren. Voor meer informatie over de Seodaemun prison: http://www.sscmc.or.kr/culture2/foreign/eng/eng01.html

Nadat we weer een metro genomen hadden richting de wijk Hondae, zagen we pas hoe de voetbalgekte had toegeslagen. Die zaterdagavond speelde Zuid-Korea tegen Griekenland en overal hadden bars en restaurants grote schermen opgesteld. In de straten iedereen in het rood gekleed, Koreaanse vlaggen, etc. Wij konden ook niet achterblijven en hebben ook wat rode prullaria aangeschaft en Guido was met zijn rood met zwarte pruik met duivelshoorntjes de absolute vriend van elke passerende Koreaan. De foto’s zeggen meer dan duizend woorden… het was geweldig om te zien. Ook hoe vredelievend het eraan toe ging, mensen waren vrolijk uitgedost, maakten muziek en liepen uitgelaten door de straten. Na de 2-0 overwinning door Zuid-Korea was het natuurlijk helemaal feest. Wij waren inmiddels in een kroegje/restaurant waar het helemaal vol zat met mensen die zaten te eten, te drinken en feest zaten te vieren. Bij elke herhaling van de doelpunten uitzinnig proosten met elkaar met bier en soju en de dames bij wie we aan tafel aangeschoven waren dronken zelfs bier gemengd met soju. Heel erg gezellig, ik kan niet anders zeggen en ik heb helemaal niks met voetbal…ik associeer het met hooligans, agressie en vernielde treinen. Maar deze avond was heel vredelievend en lieflijk, ook met zoveel meisjes die vrolijk aan het juichen waren.

Zodra de wedstrijd afgelopen is, stroomt de bar leeg (de meeste mensen hadden ook wel weer genoeg gedronken) en nadat we nog bij wat straatmuzikanten hebben staan kijken en ik me heb staan vergapen voor het raam van een video-karaoke bar waar met name de dames helemaal los gingen met het zingen van liedjes, liepen we via het Hello-Kitty cafe naar de hoofdstraat waar we een taxi naar het hotel genomen hebben. Een super avond!

De volgende dag was het weer gelukkig opgeklaard, wel heel erg warm maar daar zijn we inmiddels een beetje aan gewend geraakt, het is niet anders. Na een laat ontbijtje zijn we met de metro naar een van de traditionele dorpjes gegaan, Namsangol Hanok village. Hier kun je zien hoe de mensen vroeger geleefd moeten hebben, volledig zelfvoorzienend. Daarna nog een bezoekje aan de Namdaemun markt waar van alles te koop is, van sokken tot zijderupsen. En heerlijke verse fruitsapjes! En na nog wat door de stad gewandeld te hebben, diverse straatoptredens gezien weer heerlijk gegeten in Insadong, bij het restaurant waar Guus Hiddink ook ooit te gast was en daar waren ze maar wat trots op. Het eten was ook echt super lekker en we hadden weer een hele tafel vol met bakjes en schaaltjes met allerlei verschillende gerechten.

En na nog wat tax free shopping voor Chinese bekenden die dol zijn op Koreaanse en Japanse cosmetica, ben ik inmiddels weer terug in Shanghai, ook geen verkeerde plek natuurlijk al kan wel elk moment het "plum rain season” beginnen. Dit is een regenseizoen dat in Oost Azië voorkomt en ongeveer 20 dagen van hevige regenval kent waardoor sommige gebieden kunnen overstromen. Laten we hopen dat het meevalt want China heeft al genoeg natuur ellende gehad dit jaar met de grote aardbeving in het westen.

Heel veel groetjes en hoop jullie allemaal weer gauw te horen over de e-mail, post of telefoon!

Agnes