Vakantie Korea

Vlak voor ik voor een paar weken naar Nederland (en Engeland en Schotland) vertrek, is het toch wel hoog tijd voor weer eens wat echte vakantie: rondtrekken met bussen en treinen, nieuwe plekken ontdekken, mooie en vreemde dingen zien en vooral ook lekker eten. In eerste instantie wilden we dit in China gaan doen maar de zomer is in China niet de meest ideale tijd om te reizen (warm, vochtig en druk) en dit jaar kwam daar ook nog eens het oneindige regenseizoen bij waardoor een groot deel van het land niet eens toegankelijk is vanwege grote overstromingen. Een paar dagen voor vertrek besloten we dus onze vakantie in Zuid-Korea door te brengen, weliswaar ook warm en ook regenseizoen maar allemaal iets minder extreem dan in China.

Korea is een prachtig land met een perfecte infrastructuur dus openbaar vervoer is zo geregeld en als we in Nederland een internationaal rijbewijs hadden gekocht dan hadden we ook zelf kunnen rijden. Jarenlang hebben we voor vakanties in Afrika, Zuid-Amerika en het Midden-Oosten internationale rijbewijzen gekocht en nooit nodig gehad en nu hadden we dus geen internationaal rijbewijs bij ons…. Maar zoals gezegd, de bus en trein zijn een prima alternatief in dit land en na een nachtje Seoul gaan we richting het zuiden met de snelle KTX trein (een soort TGV) en voor we het weten staan we in Gyeokpo, een plaatsje met een groot Hanok dorp, huizen in de oude stijl. We overnachten ook in een traditioneel guesthouse gebouwd op palen en met “ondol” kamers, kamers waar je slaapt op dunne matrassen op de grond. Even wennen maar uiteindelijk prima te doen. In het Hanok dorp is van alles te zien, van een waaier museum tot papiermuseum en van een grote katholieke kerk tot prachtige tempels. En natuurlijk ook weer lekker Koreaans eten aan de tafel op de grond, ik vind het allemaal geweldig…Guido, die dit genoegen wekelijks heeft, gelooft dat zitten op de grond inmiddels wel, erg comfortabel is het ook niet.

Na een tussenstop bij het strand waar we onze ogen uitkijken naar alle bizarre strand outfits (met name erg veel kleding om maar niet bruin te worden), kindjes in Hello Kitty badpakjes met bijpassende badmutsjes en parasolletjes en een enorm luxueus overdekt hotel complex / winkelcentrum / zwembad / spa waar de airco zo hoog staat dat het wel winter lijkt, komen we ’s avonds met de bus aan in Gwangju, een middelgrote stad met een erg leuk en levendig centrum. We overnachten in het “Hiddink Continental Hotel”, een oud hotel vernoemd naar Guus Hiddink die in 2002 de Zuid-Koreaanse voetbalploeg een heel eind hielp tijdens het WK. Tot zo ver mijn voetbalkennis die, zoals jullie weten, nihil is en ook blijft. Het hotel hing in elk geval vol met foto’s van Guus Hiddink en als Koreanen je vragen waar je vandaan komt en je vertelt dat je uit Nederland komt dan is meestal het eerste wat ze zeggen ook “Hiddink”! En daarna nog een heleboel Nederlandse spelers maar de meeste namen zeggen mij natuurlijk weer niets.

In Gwangju bezichtigen we een mooi tempelcomplex, gebouwd in de heuvels en naarmate je meer heuvels beklimt, kom je steeds weer nieuwe tempels tegen. Onderweg valt er af en toe een verfrissende regenbui op ons hoofd maar dat is ook wel lekker aangezien de temperaturen redelijk hoog oplopen, ook in de heuvels. Inmiddels zijn ook de verdere reisplannen een beetje uitgewerkt en de volgende dag nemen we een bus naar Mokpo, een grote havenstad waar we een veerboot willen nemen naar een van de eilanden voor de kust. Een van de verste eilanden is helaas niet bereikbaar vanwege het slechte weer op zee en we besluiten, na een uitgebreide uitleg van een medewerker van het kleine maritiem museum, naar een eilandje op tweeënhalf uur varen te gaan, Bigeum-meoyom. De veerboot vaart in een rustig tempo tussen de vele eilandjes die voor de kust liggen door en het uitzicht vanaf het achterdek is prachtig. De Koreaanse medepassagiers vermaken zich met chips voeren aan meevliegende meeuwen en poseren voor foto’s. Zodra de chips op is en de foto’s gemaakt zijn, verdwijnen ze bijna allemaal naar binnen, waar een paar grote Ondol ruimtes zijn, waar op de grond gelegen, gezeten en gehangen kan worden. Het achterdek in het zonnetje is dus heerlijk rustig.

Aangekomen op Bigeum-meoyom stappen we in een bus en laten we ons op goed geluk naar het strand brengen in de hoop dat daar wel een hotel is. Er is inderdaad een pension waar we een vakantiehuisje kunnen huren met uitzicht op de zee, eigen terras en ondol slaapkamer. Het is perfect en we blijven hier twee nachten. Na de eerste nacht krijgen we buren in het huisje naast ons; een groep Koreanen van middelbare leeftijd met twee auto’s volgeladen met eten, drank en visnetten neemt zijn intrek en begint gelijk met koken, drinken en de visnetten uit te rollen. We slaan elke uitnodiging om mee te doen met drinken beleefd af, even niet! Als we ’s avonds de barbecue hebben aangestoken, wordt er uiteraard wel nog af en toe wat eten gebracht, een tempura krab en “Korean pizza” wat een soort pannenkoek van groenten is. Ook krijgen we van andere Koreaanse buren weer een fles sterke drank en een fles Yakult, wat blijkbaar een goede combinatie is, het is een gastvrij volkje maar ze drinken wel erg veel..;-)

Na twee dagen relaxen is het wel weer mooi geweest en nemen we de veerboot weer terug naar Mokpo, de theeplantage bij Boseong staat ook nog hoog op ons lijstje en vanuit Mokpo nemen we een bus naar Boseong en dezelfde avond staan we al op de theeplantage. Een enorme plantage met oneindig vele theeplanten die, afhankelijk van het seizoen waarin de blaadjes geplukt worden, verschillende soorten groene thee kunnen produceren. Uiteraard ook de nodige winkels waar je alles kunt kopen wat van groene thee gemaakt is; ijs, yoghurt, cake, rijst, wafels, etc. Maar het enige wat echt lekker is met groene theesmaak is toch gewoon groene thee zelf. Als we weer terug naar Boseong willen is het inmiddels donker en gelukkig kunnen we een lift krijgen van een stel wat toch die kant op moet. Het feit dat wildvreemde mensen je gewoon meenemen zegt wel genoeg over de algehele veiligheid in Zuid-Korea.

Omdat ik op het eiland ook al redelijk door muggen te grazen genomen was, merkte ik nog niet direct dat ik toch wel erg veel nieuwe bultjes op mijn voeten erbij gekregen had maar ’s nachts werd de jeuk steeds erger en de volgende ochtend zagen we pas goed dat er iets anders met mijn voeten aan de hand moest zijn dan een uit de hand gelopen muggen avondmaal. Boseong was erg klein dus het leek ons beter om maar naar de volgende plaats van bestemming , Yeosu, door te reizen en daar naar een dokter op zoek te gaan. Yeosu is een grote kustplaats met een baai, jachthaven en alles erop en eraan. Even informeren bij de plaatselijke VVV en niet veel later zit ik bij een dokter die onmiddellijk constateert dat het een allergische reactie moet zijn op een bepaalde plantensoort. De theeplantage dus…waar ik op mijn slippers door de bosjes heb geslenterd. Bij de apotheek waar we het recept op gaan halen krijgen we, terwijl we wachten, een vitamine C drankje (zien we er zo beroerd uit?). Een driedaags antihistamine kuurtje en zalfje zou moeten werken en gelukkig heb ik tot nu toe nog geen last van bijwerkingen van de medicatie en is de jeuk inderdaad minder. Helaas zien mijn voeten eruit alsof ik er mee in een mierennest heb gezeten…

Na deze culturele activiteit doen we lekker rustig aan en genieten we in de jachthaven van watersportende Koreanen, vaak volledig ingepakt, alsof ze net een bank overvallen hebben en de surfplank als vluchtwagen gebruiken (dank je wel Elise, dat was de perfecte omschrijving).

En nu? Nu is de vakantie bijna weer voorbij. Vanochtend hebben we geprobeerd treinkaartjes voor de KTX naar Seoul te krijgen maar helaas was alles uitverkocht dus nu zitten we in een comfortabele bus die in vijf uur van Yeosu naar Seoul rijdt waar morgen mijn vlucht weer naar Shanghai gaat. Guido vliegt ook weer maar dan binnen Korea naar Pusan en gaat van daaruit weer naar het werk in Onsan. Maar eerst nog een avondje Seoul om de vakantie goed af te sluiten, vervolgens nog anderhalve dag Shanghai en dan…..naar Nederland.

Tot binnenkort allemaal!