Summer & The City

Inmiddels ben ik weer bijgekomen van alle vakantie, feestjes, etc. Tja, het leven is zwaar hier in China..;-) En terwijl men in Nederland blij is met de eerste lekker warme dagen, zijn wij hier blij met af en toe een piek naar beneden in de temperatuur. Op zich is de temperatuur wel lekker maar niet als je bijvoorbeeld haast hebt en te hard fietst… dan is het zelfs om half 9 ’s ochtends al veel te warm. Maar dat verklaart ook gelijk wel waarom men hier altijd zo ontzettend langzaam fietst en wandelt, het is dus eigenlijk gewoon een kwestie van het tempo aanpassen, dan zal het allemaal best wel meevallen als het straks 38 - 40 graden is…

De trip naar Beijing met Yvette was heel erg leuk en gezellig. Samen door Beijing fietsen, bij leuke restaurantjes eten, de Chinese muur, het Olympisch complex, de tempel van de Hemel en het Zomerpaleis bezoeken en natuurlijk het dierenasiel. De tijd vloog weer veel te snel voorbij! De laatste avond met wat oude Beijing bekenden in Sanlitun afgesproken en met Arjen, een oud-collega van ING Rotterdam die “toevallig in de buurt” was met een vriendengroep. Het werd uiteindelijk nog erg laat/vroeg en, zoals inmiddels traditie, de volgende dag Beijing met een zwaar hoofd verlaten.

Weer terug in Shanghai en na een tweede bezoekje aan de Expo, deze keer samen met Mayke, ook weer aan de studie. Ik heb nog het een en ander in te halen door mijn afwezigheid van de afgelopen tijd maar na een fase van “ik leer het toch nooit”, ben ik nu in de fase van “oh ja, dat slaat toch best wel ergens op en hey, dat herken ik ook”. Conversaties blijven moeilijk omdat men heel snel praat en met een beetje pech ook nog in Shanghai dialect.

Over waar nu het echte “Putonghua”(Mandarijn) gesproken wordt, zijn de meningen verdeeld. De oorsprong van het Mandarijn ligt in Beijing, dus de Beijingers vinden dat alleen zij “echt” Mandarijn spreken. Echter, in Beijing worden veel woorden verbasterd door er een “r” achter te plakken. Zo spreek je de uitgaanswijk “Sanlitun” uit als “Sanliturrrr” en als je het anders uitspreekt, snapt ook geen Beijinger waar je het over hebt. Het woordje “Yi dian” wat “een beetje” betekent, wordt in Beijing uitgesproken als “Yi Diarrrr” en ga zo maar door, eigenlijk kun je bijna elke “n” aan het einde van een woord wel vervangen door een “r”. Alsof het allemaal nog niet moeilijk genoeg is… Hier in Shanghai is er niet zozeer sprake van een verbastering van woorden maar wel van een heel eigen dialect, daar is dus helemaal geen touw meer aan vast te knopen. Dit heeft wel als voordeel dat er meer “Putonghua” gesproken wordt, aangezien het “Shanghainese” gewoon een taal op zich is en mensen er ook niet van uitgaan dat je dat als buitenlander beheerst.

Kortom…eigenlijk spreken de Shanghainese netter Mandarijn maar zeg dat nooit tegen een Beijinger want dan is de boot aan… Gelukkig worden de Chinese karakters wel door heel China op dezelfde manier geschreven, of er nu Mandarijn, Kantonees, Beijingnese of Shanghainese gesproken wordt en als je er ongeveer 2500 kent, kun je bijna alle geschreven teksten lezen. Zo ingewikkeld is het dus allemaal niet…

Tot mails/hyves/facebooks/bels/skypes….etc.

Groetjes,
Agnes