Veel geluk in het jaar van de Draak!

Morgen zal de draak briesend en met veel vuurwerk een einde maken aan het jaar van het konijn. Het Chinees Nieuwjaar staat voor de deur. En dat betekent dat iedereen die kan, naar het ouderlijk huis terugkeert om het belangrijkste feest van het jaar te vieren. Het aantal reizen dat alle reizigers bij elkaar zullen maken, wordt voor dit jaar op 3,1 biljoen geschat. Per auto, bus, vliegtuig, maar vooral per trein. Alleen al in Shanghai verwacht men dat er ruim 7 miljoen (!) mensen de stad per trein zullen verlaten. En dan valt het niet mee om aan een kaartje te komen. Al weken is de voorverkoop bezig en al weken staan er hartverscheurende verhalen in de krant van radeloze mensen bij wie het maar niet wil lukken om aan een kaartje te komen. Wachttijden van 10 uur of langer voor de ticketverkoop zijn geen uitzondering en niet zelden blijkt het wachten voor niets. Eenmaal aan de beurt is er geen plaats meer voor de trein die iemand nodig had. De spoorwegen zetten zoveel mogelijk extra treinen in, maar het zal nooit genoeg zijn. Voor het eerst speelt internet dit jaar een grotere rol. Via de sociale netwerksites, zijn er vraag-en-aanbod sites opgezet voor carpoolers; mensen die het geluk hebben om met een eigen auto op pad te gaan en die een lege stoel aanbieden. De gemeente heeft bussen vrijgemaakt en verloot gratis stoelen voor migrantenarbeiders. Druppels op een gloeiende plaat.

Niet bij de familie kunnen zijn tijdens het Chinees Nieuwjaar, is voor een Chinees iets vreselijks. Een andere statistiek liet deze week zien dat voor het eerst in de Chinese geschiedenis er meer mensen in stedelijk gebied wonen dan op het platteland. Migrantenarbeiders trekken naar de steden, werken zich het hele jaar het apezuur en sparen zoveel mogelijk om dat nu mee naar huis te nemen. De kinderen die ze achterlieten, kunnen ze 2 weken per jaar zien en dan begint het volgende jaar weer. Hoe sneu is het daarom als je na zo’n jaar niet aan zo’n suf papiertje voor de trein kunt komen? Nog sneuer is het natuurlijk dat er ook een grote groep is die het kaartje niet kan betalen. Gemiddeld kost een treinkaartje Rmb 100, ongeveer 12 euro, maar dit is voor velen toch te veel geld op een maandsalaris van Rmb 1200 – 1300. Volgend jaar misschien beter.....

De westerse jaarwisseling hebben wij dit jaar gevierd in Moganshan, een bergdorp zo’n 300km van Shanghai. Ik was net een paar dagen tevoren teruggekomen uit Nederland en was wel weer toe aan een reisje. Voordat we afreisden naar Moganshan, waar we samen met Lars en Adrianna een villa gehuurd hadden in het Naked Stables resort, hebben we nog anderhalve dag doorgebracht in Hangzhou. Het was koud en mistig maar om het mysterieuze West Lake te bekijken waren dat de ideale omstandigheden. Als je bij het nevelige meer loopt, is niet moeilijk om je een voorstelling te maken hoe vijf keizerlijke dynastieën hier door de tuinen met hoge bamboebomen gewandeld hebben en zich hebben laten rondvaren over het meer. Wij houden het bij een stevige wandeling om een deel van het meer en zoeken dan de warmte weer op in een theehuis waar ze gelukkig ook eten serveren. Daarna keren we terug naar ons ‘luxueuze’ hotel…..een foutje van mij. Ik meende het Holiday Inn geboekt te hebben maar helaas bleek het een copy Holiday Inn te zijn, de Chinese versie dus die in de verste verte niets met het Holiday Inn te maken had….Only in China….Ter plekke een ander hotel zoeken leek ons zonde van de tijd en het vooruitzicht van de ‘Treetop villa’ in Moganshan maakte veel goed.

De volgende dag besteden we nog een halve dag rondom het West Lake, waar het een levendige bedoening is met oude mensen die druk aan het dansen, tai-chi’en en kalligraferen met water zijn. We klimmen de heuvel op naar de Baochu pagode en lunchen we met een lekker bordje noedels. Daarna gaan we op weg naar het treinstation waar een busje ons naar het resort in Moganshan zal brengen.

Na een behoorlijk lange trip door de buitenwijken van Hangzhou, slaat het busje eindelijk af van de snelweg en vervolgen we de weg langs kleine bergdorpjes. Overal zie je mensen met bamboe sjouwen, bezems maken en matten vlechten. Het resort is prachtig. Een lange oprijlaan leidt naar een receptie ruimte waar het lekker warm is. Buiten zijn gasten marshmallows aan het roosteren boven vuurkorven. Met een golf buggy worden we vervolgens naar onze villa gebracht. Het resort ligt tegen een heuvel op en alle huisjes hebben mooi uitzicht over het dal. Lars en Adrianna, die eerst nog de werkweek in Shanghai moeten afsluiten, arriveren enkele uren later en we pakken de koffers met voorraden voor het weekend uit.

Pas de volgende dag zien we bij daglicht hoe mooi en groen de omgeving is. De wandelschoenen gaan dus aan en in de drie dagen dat we in het resort zijn, maken we prachtige wandelingen door de theevelden en de bamboebossen. Als we ’s avonds weer moe terugkomen bij het mooi verlichte resort, is het heerlijk zitten bij een vuurkorf met een warm drankje of in onze eco-villa (met de verwarming op maximaal, dat dan wel weer wel). Op oudjaarsavond geen pretentieuze diners met ondefinieerbare liflafjes of opgedirkt aftellen in te hippe club maar kaasfondue en daarna lekker een DVD kijken. Middernacht zelfs bijna gemist want in het natuurgebied werd geen vuurwerk afgestoken en om ons heen was niets dan rust.

Drie dagen gezelligheid, genieten en uitrusten dus en daarna weer met de high-speed train terug naar Shanghai waar ik gelukkig nog wat van de voor mij nog niet afgelopen vakantie kan genieten (werken op een school heeft absoluut voordelen qua vakantiedagen). De vrije dagen vliegen voorbij en voor ik het weet sta ik weer tussen de collega’s op het schoolplein. Net voor de kerstvakantie heeft het bestuur van de school tijdens een nogal hoog opgelopen ruzie met de directeur laatstgenoemde ontslagen. Zij heeft daarop haar spullen gepakt en is sindsdien niet meer in Shanghai gesignaleerd. Lastige situatie, klagende ouders en een hoop werk wat blijft liggen wat nu dus maar onder de overgebleven teamleden verdeeld is. Lastig hoor, van die dames die niet met elkaar door een deur kunnen, hier hadden we vorig jaar helemaal geen last van. Gelukkig heeft de sfeer in het team er niet echt onder geleden en het bestuur hebben we sinds de kerstvakantie niet meer op school gezien. Nu de stofwolken na alle ophef wat zijn gaan liggen, blijkt dat we er prima in geslaagd zijn de boel draaiende te houden zonder bestuur en zonder directeur. Dit geeft wel een beetje te denken eigenlijk…

Een turbulente start van het jaar van de Draak dus. Maar volgens de legende hoort dat er allemaal bij. Drakenjaren staan bekend als onstuimig en vol wereldschokkende gebeurtenissen. Ook wordt het drakenjaar als een uitzonderlijk goed jaar gezien, aangezien de draak symbool staat voor geluk. Het komt dus allemaal goed dit jaar.

Er zijn overigens een paar duidelijke verschillen tussen de draken uit het Oosten en de draken uit het Westen: Chinese draken spugen geen vuur, ze hebben geen vleugels, maar kunnen vliegen met behulp van magie en ze kunnen van vorm en grootte veranderen. Deze draken zijn geen knorrige, gevaarlijke of hebberige schepsels. Ze zijn vrolijk, wijs, vriendelijk en hulpvaardig en dragen volgens sommigen een parel met magische eigenschappen in hun baard, de zogenaamde drakenparel.

Hoe is deze draak eigenlijk in de Chinese dierenriem terecht gekomen? De Chinese astrologie ontstond duizenden jaren geleden. Veel over de oorsprong is verloren gegaan in de geschiedenis, er is echter wel nog een mooie legende die iedere Chinees weet op te dissen als gevraagd wordt naar de oorsprong van de Chinese dierenriem en die is als volgt:

Hen jiu yiqian (lang geleden...) in China besloot de Keizer date er een manier moest komen om de tijd aan te duiden. Hij organiseerde een zwemcompetitie tussen de dieren en kondigde aan dat de eerste twaalf dieren die aan de overkant van de snelstromende rivier arriveerden de winnaars zouden zijn en zij zouden ieder een jaar naar zich vernoemd krijgen.

Alle dieren maakten zich klaar op de oever van de rivier. De rat en de kat, die goede vrienden waren maar beiden niet konden zwemmen, vroegen de os om hen op zijn rug de rivier over te zetten en de os stemde daarmee in. Bijna aan de overkant, duwde de rat de kat plotseling in het water en liet hem daar spartelen. Zelf rende de rat net voor de os over de finish en werd zo het eerste dier in de Chinese dierenriem. De os moest genoegen nemen met de tweede plaats en de kat heeft de finish helaas nooit gehaald en heeft dus ook geen plaats in de Chinese dierenriem.

Vlak achter de os, arriveerde de tijger die op pure kracht de rivier over gezwommen was en hij kreeg een derde plaats van de keizer.

De volgende was het konijn dat ook niet kon zwemmen maar over stenen in de rivier was gesprongen en uiteindelijk op een stuk hout al drijvend de overkant had bereikt. Het vierde jaar in de Chinese dierenriem was voor het konijn.

Vervolgens arriveerde de draak. De keizer was benieuwd waarom de draak de race niet gewonnen had aangezien de draak zowel kon zwemmen als vliegen. De draak verklaarde dat hij onderweg gevraagd was regen te maken voor de dieren en de mensen en bovendien ook nog een konijn op een stuk hout in de rivier naar de overkant had geblazen, vandaar dat hij wat laat was. De keizer gaf hem de vijfde plaats.

Vervolgens hoorde de keizer paardenhoeven aankomen. Net toen hij dacht dat het paard het volgende dier was dat arriveerde zag hij een slang tussen de hoeven van het paard kronkelen. Hierdoor schrok het paard zo dat hij achteruit sprong en de slang arriveerde als zesde en het paard moest tevreden zijn met een zevende plaats.

Niet lang daarna arriveerden de geit, de aap en de haan op een vlot. De keizer gaf de geit de achtste, de aap de negende en de haan de tiende plaats.

Druipend van het water en met zijn tong op de grond, klom de hond vervolgens uit de rivier en hij haalde de elfde plaats.

Er was nog één plaats over en de keizer tuurde over de rivier wie de laatste winnaar was. Hij wilde het bijna opgeven en het bij 11 dieren laten toen hij geknor achter zich hoorde. De keizer vroeg het varken waarom hij er zo lang over gedaan had om de rivier over te komen en het varken legde uit dat hij onderweg gestopt was om te eten en dat hij daarna in slaap gevallen was. En zo werd het varken het twaalfde dier in de Chinese dierenriem.

Een leuke legende en als een Chinees hem aan je vertelt, klinkt het allemaal nog geloofwaardig ook.

Dat Chinezen dol zijn op draken is trouwens overal in Shanghai te zien. Zo heeft een van de grote steunpilaren van de ‘gao jia’, de elevated road, een drakenmotief om de draak die onder de grond ligt te slapen goed gezind te stemmen tijdens de constructiewerkzaamheden, hebben bijna alle sportclubs en schoolteams het woord “draak” in hun naam verwerkt en schijnt er in Shanghai tot eind februari een 9 meter lange chocoladedraak te bewonderen te zijn in een van de winkelcentra. Daar moeten we zeker nog even langs voor een echt goed begin van het jaar van de draak natuurlijk…

Veel groetjes van ons en een heel gelukkig Chinees Nieuwjaar gewenst!

Agnes & Guido