Een spannend jaar

Altijd wat te beleven in China! In de maand dat we precies een jaar in Shanghai wonen, gebeurt er weer genoeg.

Zo hadden we vorige week een aardbeving. Weliswaar (en gelukkig maar) niet een van wereldformaat maar toch . Guido was op dat moment niet in Shanghai dus die heeft het niet gevoeld maar ik voelde het huis behoorlijk schudden. Ik realiseerde me op dat moment niet dat het een aardbeving was aangezien er in het gebouw ook regelmatig gerenoveerd wordt en ook voel je de trillingen van de metro elke dag. Kortom, ik dacht eigenlijk eerder dat het daar iets mee te maken had. Totdat ik de krant kocht en las dat er op 10km diepte in de zee 325 kilometer ten noordoosten van Shanghai een beving van 5.0 magnitude had plaatsgevonden. Het verklaarde een hoop...wonen in China met bijna altijd wel geluiden, bewegingen en gekke dingen om je heen, maakt blijkbaar onverschillig..

Dat onverschillige kwam gisteren ook weer tot uiting. Zaterdagochtend, we zaten na het ontbijt nog wat te lezen en te internetten, een lekkere luie zaterdagochtend. Buiten was het leven al in volle gang. Getoeter van bussen, gefluit van verkeersregelaars, brandweersirenes; het gebruikelijke concert dat vanaf de drukke HuaiHai road ons in gefilterde mate bereikt via de ramen met dubbel glas. De brandweersirenes werden harder en hielden ook wel erg lang aan. We zeiden nog tegen elkaar “jeetje, wat een herrie..” en gingen verder met de krant en de computer. Niet lang daarna horen we iemand over het dak rennen. En nog iemand. We denken weer “wat een druktemakerij zo op zaterdagochtend.” Op een gegeven moment kijkt Guido toch maar eens over het balkon aan de voorkant wat er nu aan de hand is en ziet een paar brandweerauto’s in de zijstraat naast ons gebouw staan, een toeloop van mensen en brandweermannen bezig de slangen op de kranen aan te sluiten. Toch ook maar even aan de achterkant uit het raam kijken en dikke rookwolken komen langs…hoog tijd om wat belangrijke spullen in een tas te doen en naar buiten te gaan! We staan net onze laptops in de tas te doen als er op de deur gebonsd wordt: de brandweer, met zuurstofflessen en al….OK, nu is het niet zo grappig meer…… We nemen de trap naar beneden en terwijl ik op veilige afstand het hele circus gade sla, gaat Guido van dichterbij de boel bekijken, op de binnenplaats aan de achterkant van het gebouw. Gelukkig is de brand al geblust maar het is toch wel schrikken om erachter te komen dat de brand was bij de buren….op dezelfde verdieping aangrenzend aan onze woning maar met hun ingang in een ander gebouw. De gepleisterde muren zijn zwart geblakerd en alle ramen van de betreffende woning zijn gesprongen. Het ziet er spookachtig uit. Gelukkig hebben wij verder geen schade en hoe het gebouw er aan de achterkant uitziet zal ons ook verder een grote zorg zijn maar we zijn wel weer even wakker geschud. Ondanks dat het hier in China altijd en overal een kakafonie van geluiden is, is het toch wel van levensbelang om goed naar sirenes te luisteren… Vanaf nu zijn we weer alert en zal ik elke keer weer braaf even op het balkon gaan kijken wat er aan de hand is…. Ook zullen we in Nederland nieuwe rookmelders aanschaffen en die hier in elke kamer ophangen. Want met van die wokkende en grillende buren weet je het maar nooit.

Alweer een jaar in China. Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we uitgezwaaid werden op Schiphol, aankwamen op Pudong airport en ons installeerden in Fraser Residence. Het zoeken naar een definitieve woning, alle geregel rondom visa en verzekeringen, Chinese les, verhuizen en natuurlijk niet te vergeten Guido’s mega drukke werkschema. Het lijkt allemaal nog maar zo kort geleden ondanks dat de dingen inmiddels ook weer zo anders zijn. In de tussentijd hebben we zoveel plezier gehad in in Shanghai. Met Eveline, Yvette, Mark en Robert en Edith, die het allemaal aandurfden om op bezoek te komen in dit bizarre maar zo geweldige land. Alle gezellige tripjes die ik met iedereen naar Beijing gemaakt heb, de vele feestjes in Shanghai, de World Expo, mijn werk bij de Nederlandse School. Daarnaast de leuke vakanties en weekendjes naar Korea, Harbin, Hangzhou, Nanjing en Laos en Zuid-China. En de zomer in Nederland niet te vergeten natuurlijk. Wat was het heerlijk om in augustus even aan de hitte in Shanghai te ontsnappen en iedereen weer te zien in Nederland en gezellig samen met Elise door Schotland te toeren. Gelukkig kon Guido ook nog even naar Nederland in september en kon ik in december weer wat tijd met iedereen doorbrengen.
En dan wordt het nu hoog tijd om ook sámen weer eens naar Nederland te gaan. Samen vliegen gaat niet lukken, dat plan is echt te ambitieus.. Op het moment dat ik dit berichtje typ, zit Guido al in het vliegtuig naar Nederland. Ik moet nog even drie dagen werken (geen straf hoor) en vlieg donderdag dan ook naar Nederland. Weer even lekker in ons fijne huis in Breda, gezellige avondjes met vrienden en familie, winkelen in winkels waar ze je maat ook daadwerkelijk in het rek hebben hangen en boodschappen doen bij Albert Heijn. …ik kijk er weer enorm naar uit.

Waar ik ook naar uitkijk is ons komende jaar in Shanghai: het jaar van het Konijn dat begint op 4 februari. Eveline is geboren in het jaar van het Konijn dus het is dan ook geen toeval dat zij alweer een vliegticket naar China geboekt heeft voor eind maart! Verder hopen we dit jaar weer veel mooie reisjes te maken, veel Chinees te leren (start van nieuwe cursus op 10 februari) en ons natuurlijk gewoon elke dag weer heerlijk te blijven verbazen in dit prachtige land.

Liefs uit Shanghai,
Agnes

p.s: hierbij nog wat oude en nieuwe foto’s