Na regen.....

Naarmate de tijd verstrijkt, raken we steeds meer in een gewoon ritme. Voor Guido is het fijn dat hij (min of meer) in dezelfde tijdzone kan verblijven, weliswaar met nog steeds veel reizen maar dat is voor ons ook een normaal verschijnsel en één van de redenen waarom we nu ook hier kunnen wonen dus dat is verder ook geen probleem. De shock zou groter zijn als hij elke avond om zes uur thuis zou zijn. Op dit moment is hij in ShenYang in noordelijk China.

Inmiddels ben ik weer druk Chinees aan het leren, vijf dagen in de week en elke avond een berg huiswerk. Om iets simpels te doen hier is het noodzakelijk om een beetje Chinees spreken, tenzij je bereid bent om elke dag gefrustreerd te zijn over het feit dat niemand je begrijpt. En zelfs een "beetje" Chinees spreken is nog niet zo eenvoudig. Ik ben na een paar proeflessen terecht gekomen in een klas met zes andere leerlingen, dus nog steeds erg kleinschalig. Het gezelschap bestaat uit Diane, een Australische met Cantonese ouders (maar Mandarijn is echt weer een andere taal), Pia en Ida uit Denemarken, Wolf, een gepensioneerde priester uit Duitsland, Céline uit Frankrijk en Bee uit Engeland. Jenny is onze lerares en ze doet het erg leuk, ze spreekt goed Engels en heeft een levendige fantasie – zo weet ze voor elk karakter wat we moeten leren wel een ezelsbruggetje en kan ze tientallen zinnen samenstellen uit de woorden die in het lesboek behandeld zijn zodat we ze goed kunnen oefenen. De sfeer tijdens de les is gemoedelijk en tijdens de pauzes wisselen we druk e-mail adressen, leuke adresjes en het laatste nieuws uit de Chinese media en de wereld uit. Kortom: ik geniet van de Chinese lessen en realiseer me ook dat het bijzonder is dat ik in zo’n leuke groep terecht ben gekomen en dat het zo goed klikt ook qua niveau van het Chinees, dat is altijd afwachten natuurlijk.

Na een paar mooie bijna zomerse dagen in februari, kwam de winter onverwacht hard weer terug met temperaturen rond het vriespunt, sneeuw en heel veel regen. Ik heb de afgelopen weken zoveel regen gezien…ik rende onder mijn paraplu naar de metro, ging daar ondergronds, rende vervolgens onder de paraplu naar de talenschool. Daar staarden we gezamenlijk uit het raam naar de regen (wat wel weer een goede aanleiding was om alle facetten van het mismoedige weer door te nemen in het Chinees) en na afloop gauw weer ondergronds en naar huis. Zodra het ook maar enigszins droog en zonnig was, gauw naar buiten want je weet nooit wanneer het weer over is. De afgelopen dagen waren prachtig en vandaag hebben we na de les heerlijk in het zonnetje geluncht en met rode wangen van de zon ben ik weer op de fiets naar huis gestapt.

Begin maart heb ik nog een kort tripje naar Hangzhou gemaakt. Volgens een Chinees gezegde: “Above there’s heaven, below there are Suzhou and Hangzhou”. Dat maakte me wel nieuwsgierig natuurlijk en niet in de laatste plaats omdat Ellen, een oud collega van ING, hier acht maanden geleden naar toe verhuisd is. Na circa anderhalf uur treinen stap ik uit op het station van Hangzhou en ondanks dat Hangzhou ook niet bepaald een “boerendorp” is met ruim 6 miljoen inwoners, doet het wel veel rustiger aan dan Shanghai. Het was erg leuk om ervaringen uit te wisselen en uiteraard uitgebreid een paar oude ING koeien uit de sloot te halen. We hebben natuurlijk heerlijk geslenterd rondom het mooie West Lake (waar we zelf ook nog voor de nodige entertainment gezorgd hebben door “even leuk” op de foto te gaan met wat communistisch uitziende lieden) en onszelf daarna op een aangename voetmassage en lekker eten getrakteerd.
De tijd vloog voorbij en de volgende dag ging ik alweer terug naar Shanghai. Het bleek een gelukkige planning te zijn want de regen kwam alweer met bakken uit de lucht. Ik moet er nog altijd aan wennen dat als het hier regent, het hier ook echt de hele dag regent en niet zo’n beetje ook, douchen kun je gerust achterwege laten als je nog de straat op moet. 180 kilometer verderop in Shanghai regende het nog steeds en dat is ook de dagen daarna niet meer opgehouden.

Inmiddels begint hier in Shanghai de “Expo Stress” toe te nemen. Regelmatig horen we nu ook ’s nachts bouwwerkzaamheden doorgaan om toch vooral maar alles af te krijgen voor de grote opening op 1 mei a.s. Ook wordt de stad op alle plaatsen opgetuigd met mooie bloemenversiersels en hebben de oversteekwachten duidelijk de opdracht gekregen nog strenger op te treden tegen door rood overstekend verkeer. Ik durf het niet meer in elk geval als er zo’n wacht op het kruispunt staat want het fluitje doet echt pijn aan je oren… En dan krijg ik nog de “loawai”(buitenlander)behandeling, tegen Chinezen wordt nog strenger opgetreden. die krijgen ook nog een donderpreek. En ergens is het ook maar goed want er kunnen natuurlijk vreselijke ongelukken gebeuren als iedereen maar gewoon door rood blijft rijden, fietsen en lopen.

Ook wordt door al dat gebouw in Shanghai het verschil tussen arm en rijk weer pijnlijk duidelijk. Laatst liep ik door Huaihai Lu (de “Champs Elysees van Shanghai”op een steenworp afstand van waar we nu wonen en vanaf 6 april ook onze nieuwe thuishaven) en het contrast wat ik zag kon niet groter zijn. De winkels in de Huaihai Lu zijn extreem luxe en ook in deze straat wordt hard gewerkt om alles voor 1 mei zo mooi mogelijk te maken. Geleund tegen de gevel van de Times Square Shopping Mall zat een grote groep arbeiders te lunchen met rijst en plastic kommetjes soep. Ter beschutting tegen de wind en regen hadden ze een zeil gespannen tussen enkele kruiwagens, ondertussen beende het steenrijke winkelend publiek op hun Prada pumps voorbij… En als straks het werk gedaan is worden deze migrantenwerkers weer op de trein naar hun home town gezet.

Sinds vorige week is het op pad zijn met de makelaar verleden tijd, we hebben namelijk een prachtig appartement gevonden. Aan diezelfde mooie Huaihai Lu dus inderdaad. Fijn, want ik was het ook echt helemaal zat al dat huizenbezoek! Ik ben op een gegeven moment gestopt met tellen maar ik heb zeker vijftig appartementen en huizen van binnen gezien. Einde van de maand houden de huidige (Italiaanse) huurders van het appartement een afscheidsfeestje waarbij ze ook hun volledige huisraad in de uitverkoop gooien. Voor ons een leuke gelegenheid om kennis te maken met de buren en te kijken wat we kunnen gebruiken aangezien we natuurlijk bijna niets hebben aan huisraad. En uiteraard kun je hier ook alles krijgen bij de IKEA maar er zijn absoluut leukere dingen te doen dan home shopping.

Want…..Eveline komt 5 april aan in Shanghai en vertrekt 14 april weer vanaf Beijing. Uiteraard gaan we eerst Shanghai uitgebreid bekijken en daarna gaan we met de nachttrein naar Beijing waar we ook een paar leuke dingen gaan doen, onder andere staat een bezoekje aan het asiel op de planning en daar heb ik zin in…. Niet lang daarna, op 30 april, komt Yvette aan in Shanghai en ook dan ontbreekt Beijing niet op het programma en misschien dat we onderweg nog een andere stad aandoen. En misschien komt Mark ook nog even een paar dagen koffie drinken… Kortom, allemaal leuke en gezellige dingen de komende maanden. En in de tussenliggende tijd studeer ik Chinees bij EasyMandarin en wie weet, als het lukt, vanaf half juni aan het werk. Wie weet….Alles is mogelijk hier in China.

Heel veel liefs,
Agnes