Genieten in Beijing

Na een fijne en razendsnelle vlucht van Amsterdam naar Beijing met KLM, komen Elise en ik zondagochtend om 10.00 uur locale tijd aan in Beijing. We zijn razendsnel door de immigratie, de bagage wordt nog even besnuffeld door een paar speurhonden en dan zitten we met alle bagage in een taxi op weg naar de stad! Met mijn 42 kilo ruimbagage en 10 kilo handbagage was het nog geen sinecure voor onze taxichauffeur om alle koffers in zijn auto te krijgen maar met een beetje passen en meten ging het toch best prima. Al in de taxi kijken Elise en ik elkaar genietend aan “het ruikt weer helemaal naar China”. Omschrijven doet geen eer aan het origineel maar het is een mengeling van etensgeuren uit de vele straatstalletjes, uitlaatgassen, openbare toiletten, stof, stinky tofu, bloemen, een wapperend wasje aan een waslijn en teveel om op te noemen. Het is één van de dingen die je niet mee kunt nemen, niet kunt fotograferen en niet kunt omschrijven maar zodra je het ruikt, weet je dat je in China bent.

En wat heerlijk! ’s Middags loop ik al heerlijk door de hutongs te slenteren. Het is 25 graden en redelijk vochtig dus rustig aan even wennen aan het klimaat.De winter is hier overgegaan in zomer, vorige maand sneeuwde het nog en nu voelt het bijna tropisch aan. Even zorgen voor beltegoed op de Chinese mobiel, tegoed op de metrokaart zodat ik weer de hele stad door kan met de metro en de bus, geld pinnen en wat boodschappen halen voor zover dat nodig is. Ongemerkt loop ik toch weer heel wat kilometers door de nauwe straatjes. Overal is wel wat te zien, door het mooie weer komen de mensen hun huizen uit en leven ze verder op straat, in de hutongs. De groente wordt gewassen in teiltjes op straat, opa is met de kanariepiet op een stoel in de zon gezet, iemand doet een tukje in de bak van een bakfiets en ga zo maar door. Je kijkt werkelijk je ogen uit.En het ruikt onmiskenbaar naar China.

’s Avonds gaan eten bij Crescent Moon, een islamitisch restaurant. Na het eten nog even naar de DragonFly om onze voeten, nek en rug even lekker te laten masseren. Na al het geloop van zondagmiddag is het hard nodig... Na zo’n twee uur kneden, wrijven, knippen, vijlen en lakken, stappen we weer als nieuw op onze slippertjes naar buiten.

Ook heb ik inmiddels een fiets, al is het nog even wennen. Het fijne fietsje wat ik vorig jaar hier had, is “kwijt”, weggesleept waarschijnlijk omdat hij ergens in de weg stond. Nu heb ik een herenfiets en dat is op zich prima want de fietsen zijn hier zo klein dat je daar nog niet eens zo’n last van hebt. Wat wel redelijk lastig aan deze fiets is dat het stuur verkeerd om op de fiets gemonteerd is en je de remmen dus met je duimen moet bedienen en dit is iets wat de hersenen maar niet door willen geven aan die duimen...Gelukkig zijn ze hier wel gewend aan wat kamikaze piloten in het verkeer dus ik heb het tot nu toe allemaal overleefd.

Vanochtend mijn eerste Chinese les na bijna vijf maanden dus dat was best spannend. Mijn verwoede pogingen om in de uren die ik tegenwoordig in de trein doorbreng Chinees te studeren zijn niet helemaal voor niets geweest want het ging best aardig en omdat ik de komende weken flink wat vorderingen wil maken heb ik privé-les. Privé-les is intensief maar wat is het geweldig! Precies mijn knelpunten komen uitgebreid aan de orde en waar ik het wel weet gaan we gauw door. Amanda is ook een heel fijne geduldige lerares en ze spreekt net genoeg Engels om niet steeds enorme spraakverwarringen te hebben, helemaal leuk dus en ik heb alweer zin in de les morgenochtend. Maar voor die tijd moet ik nu eerst nog even wat huiswerk maken want dat hoort er ook bij. En daarna weer even lekker eten want wat heb ik al dat lekkere eten toch enorm gemist!

Liefs,

Agnes

Oh ja. In China werkt Hyves nog steeds niet dus krabbels en berichten via Hyves kan ik niet lezen. Verder heb ik alle berichten van de vorige China trip inclusief de foto’s verplaatst naar een eigen map op deze pagina “China 2008”, links onder mijn profielfoto onder “Mijn andere reizen”.