Surprise!

Dat was het zeker… Toen ik vrijdag, terwijl ik met mijn handen vol hond stond, gebeld werd door Guido. Ik stond tussen zoveel lawaai dat ik nog niet eens hoorde dat hij tussen ongeveer hetzelfde soort lawaai stond. Wel was er iets anders aan zijn stem dan normaal en toen hij zei dat hij aan de andere kant van de poort van het asiel stond, viel het kwartje pas. Naar mijn weten was hij gewoon in Nederland en aan het werk en zeker niet met visum en al in China en zeker niet in the middle of nowhere in Xiaotangshan....

Maar dat was dus wel zo dus ik in mijn shabby spijkerbroek en vuil T-shirt naar de poort. Ik weet niet voor wie de shock groter was eigenlijk ;-)

Het was een drukke dag in het asiel vrijdag, de dierenarts was geweest en er moesten veel dieren gewassen en verzorgd worden. En er was een adoptie deze dag. Een groot moment, aangezien dit maar zelden voorkomt. Kortom, aan het werk.

Tegen 16.00 uur lopen we richting de bus. Guido nog met koffer want hij was rechtstreeks van het vliegveld naar Xiaotangshan gegaan. Nadat we een fiets zijn gaan huren (gelukkig is er nog één metrostation waar ze deze verhuren) lekker door de stad touren en wat eten. Daarna is het voor ons allebei op aangezien dagen lang duren als je een paar tijdzones doorkruist (of al een paar weken n Beijing bent..).

Zaterdag was het voor mij alweer vroeg dag aangezien Sun Village op me rekende. Eerst met de fiets naar de bus terminal op Dongzhimen en van daaruit met de bus naar Niu Lan Shan. De bus kwam al snel en toen ik net lekker zat met een muziekje op, kwamen we met pech langs de kant te staan. De buschauffeur deed nog een paar pogingen de bus weer aan de praat te krijgen maar het mocht niet meer baten: iedereen moest de bus uit. De volgende bus kwam wel snel maar was natuurlijk al helemaal vol. Daar ging mijn fijne zitplaatsje...

Maar na twee uur was ik dan toch in Ban Qiao en in Sun Village. De lessen kwamen wat moeizaam van de grond en op gang en dat kostte veel energie maar toen het eenmaal liep, wilde men van geen ophouden weten. Na het zoveelste dictee moest ik er toch echt maar een eind aan breien aangezien ik nog een lange reis voor de boeg had naar Beijing. Het was een hectische en chaotische dag maar dat is nou eenmaal zo in Sun Village. De kinderen en stafleden zijn verre van standaard, het principe Sun Village is verre van standaard en sowieso is China verre van standaard. En dat is nou net wat het allemaal zo interessant maakt.

Tot gauw weer!

P.s: er volgen nog meer foto's maar aangezien elk half uurtje slaap in Beijing meegenomen is, doe ik dat een andere keer (als het niet zo laat is..)