Brazilië in vijf dagen

Onze tweede dag in Iguazu hebben we doorgebracht aan de Argentijnse kant van de watervallen. Het Argentijnse park was nog groter dan het Braziliaanse, enige minpuntje waar niemand invloed op had: het weer, het regende bij vlagen pijpenstelen! En dat in combinatie met de mist van het water bij de grotere watervallen zorgde ervoor dat we niet lang nadat we in het park aangekomen waren, door en door nat waren. Maar het maakte de watervallen niet minder indrukwekkend, sterker nog, deze ervaring zullen we niet snel vergeten…

De volgende dag stonden we ’s ochtends weer klaar op het busstation om weer eens een stukje met de bus te doen: van Puerto Iguazu naar Rio de Janeiro. Uiteraard de nodige grensformaliteiten die met een grote bus en zijn passagiers behoorlijk wat tijd in beslag nemen; waar we de vorige dag met de taxi in een kwartiertje de grens overgestoken zijn, duurt het nu bijna twee uur maar blijkbaar was het ingecalculeerd bij de reistijd van de bus want ondanks de file vlak voor Rio zelf, komt de bus exact 24 uur later in Rio de Janeiro aan. De rit was comfortabel met hier en daar een stop voor avondeten en ontbijt. In Rio laten we ons naar een hotelletje in de wijk Ipanema brengen, zo wat we gelezen hebben de veiligste wijk van de stad aangezien Rio de Janeiro een behoorlijke reputatie heeft op criminaliteitsgebied en we niet vlak voor het einde van de vakantie nog even van onze bezittingen en/of ons leven beroofd willen worden. Het blijkt inderdaad een erg leuk wijkje met veel restaurantjes, winkels, mooie palmbomen en natuurlijk het prachtige strand met de altijd aanwezige “sugar loaf mountain” en verschillende eilandjes voor de kust. Ook het Christus beeld op de berg is een in het oogspringende verschijning en vlak nadat we aangekomen zijn, nemen we een taxi naar de berg en een treintje omhoog om dit enorme beeld van dichtbij te bekijken. Het is behoorlijk druk rondom het beeld en iedereen doet pogingen om zo leuk, mooi of vroom mogelijk met het enorme beeld op de foto te gaan – wat nog niet makkelijk is met een beeld van zulke enorme afmetingen. Met het laatste treintje gaan we ook weer naar beneden en daarna natuurlijk lekker eten in de stad.

Van onze laatste dag in Rio maken we een echte “shopping en strand” dag. Brazilië is het land van de slippers dus slippers zullen we kopen. De Havaianas zijn op elke straathoek in alle kleuren vertegenwoordigd, de overdaad aan verschillende soorten maakt het kiezen er niet makkelijker op en heb je net de juiste kleur en het leukste motiefje gevonden, hebben ze je maat weer niet, etc… Dus het uitzoeken van een paar slippers kan zomaar een hele tijd in beslag nemen, gelukkig vonden we onderweg ook nog een leuk sushi restaurantje waar ze heerlijke maki verkochten, dat was alweer (te) lang geleden! Natuurlijk ook weer over het strand geslenterd en de “surf dudes” in actie gezien.

Inmiddels beginnen de dagen hard af te tellen en moeten we zowaar een beetje een planning gaan maken om in elk geval op tijd in Sao Paulo te zijn voor onze terugvlucht naar Nederland. Daarom nemen we op donderdagochtend de bus naar Paraty, ongeveer 150 kilometer en vier uur bussen ten zuiden van Rio en op de weg naar Sao Paulo, langs de costa verde, oftewel voor de talenwonderen onder ons: de groene kust. Het groen slaat op de vele mangroven bossen die langs de kust te vinden zijn, daar tussenin witte strandjes met palmbomen.

Paraty is een oud koloniaal stadje waar de Portugezen en de oorspronkelijke Indiaanse bewoners jarenlang vredig samengeleefd hebben. Het centrum van Paraty is voornamelijk voetgangersgebied - en hier en daar een paard en wagen – en bestaat uit een klein netwerkje van straten geplaveid met enorme keien die te voet enige coördinatie vereisen om niet je enkels te verzwikken. Het leven is hier rustig, geen hoogbouw, voornamelijk in mooie kleuren geschilderde koloniale huizen. De daaropvolgende dag brengen we dan ook geheel in stijl door met, op slippers, rondslenteren langs het strand en door het stadje. Een visje als lunch, niet veel later gevolgd door een caipirina.

Aangezien de gewone bus van Paraty naar Sao Paulo te laat in de ochtend vertrekt en er te lang over doet, boeken we een transfer bij een touroperator voor de zaterdagochtend van Paraty naar Sao Paulo om toch nog op tijd op het vliegveld te zijn. Aangezien we de enige klanten zijn, worden we per personenauto vervoerd en eenmaal de stad uit, zet de chauffeur zijn voet stevig op het gaspedaal om die er vervolgens niet meer van af te halen, zeker niet in de bochten. Dit resulteert uiteraard niet veel later in een lekke band maar deze keer hoeven wij hem niet te verwisselen, ook wel eens fijn!

Op het moment dat ik dit schrijf, zitten we in het vliegtuig, is het bijna overal donker om me heen en zit ik, ingesloten tussen twee slapende mannen, terug te denken aan de afgelopen vier weken die wederom als een sneltrein voorbij gegaan. Zo vaar je tussen de ijsbergen en gletsjers en zo zit je met je voeten in het zand op een tropisch strandje. Vooruit, tussen het een en het ander zitten enkele duizenden kilometers vliegen en rijden. Duizenden avontuurlijke, snelle, koude, hoge, natte, spannende, stoffige maar altijd prachtige kilometers. Het onderweg zijn blijft minstens zo leuk als aankomen op de plaats van bestemming.

Morgen weer in de trein de auto naar Rotterdam, ook weer wat kilometers maken ;-)

Bedankt voor alle leuke en lieve reacties en e-mails tijdens deze reis. Momenteel even tussen twee reizen in maar ik hoop snel weer verder te kunnen schrijven.

Liefs,
Agnes en Guido