Toch nog voor de klas

Er waren wat kinken in de kabel maar vanaf dinsdag zal ik dan toch, naast het werk in het dierenasiel, Engelse les gaan geven! Morgen, zondag, zal in het teken staan van voorbereidingen treffen en een beetje leuk programma in elkaar zetten. Ik ben erg benieuwd hoe het zal gaan want dit is (wederom) een nieuwe ervaring voor me. De leerlingen zijn medewerkers van het HeJingFu hotel en ze zijn erg enthousiast om wat te leren. Ik hoop dus maar dat ik een beetje aan de verwachtingen kan voldoen.

Verder stond deze week in het teken van afscheid nemen. Dave vertrekt morgen naar Xian en Cissy is inmiddels naar Shanghai vertrokken. Deze week zijn we dus een paar keer “een drankje wezen drinken” tot in de vroege uurtjes, heel erg gezellig. Maar aangezien de plicht de volgende dag ook weer vroeg roept, heb ik deze week iets minder geslapen dan eigenlijk goed is voor een mens maar gelukkig geven de leuke avonden, nachten en ochtenden met de bijzondere mensen die ik hier heb leren kennen voldoende energie om het allemaal vol te houden. Desalniettemin ga ik morgenochtend (hopelijk, mede afhankelijk van mijn buren) heerlijk genieten van een ochtendje uitslapen.

Naast het schrijven van een artikeltje voor het magazine van de Nederlandse Vereniging, ben ik ook bezig nog een paar dingen te bedenken waarmee we het asiel wat meer onder de aandacht van de Nederlandse expats kunnen brengen. Het is namelijk zo dat de dieren niet snel door Chinese gezinnen geadopteerd zullen worden dus is bekendheid bij de internationale gemeenschap uitermate belangrijk. Aangezien het asiel zelf een zeer beroerd marketingbeleid voert (het is niet te vinden en mocht je het dan eventueel toch hebben weten te vinden dan is er geen deurbel om aan te bellen en dus kom je er niet in, de telefoon wordt niet opgenomen en e-mails worden niet beantwoord), is het zaak om dit een beetje op de kaart te gaan zetten. Ik ben bezig een flyertje te maken die ik bij winkels in de expatwijk wil neerleggen en ook ga ik de internationale scholen benaderen of de kinderen op regelmatige basis een middag, eventueel met hun ouders, langs kunnen komen om een beetje mee te helpen. Daarnaast is ook de aandacht die de kinderen aan de dieren geven erg welkom want ondanks de prima verzorging door de erg hard werkende medewerkers, is liefde en aandacht toch echt een schaars goed voor deze dieren.

De laatste twee weken van mijn verblijf zijn ingegaan en ik vermoed zomaar dat dit heel erg drukke weken gaan worden. Nog zoveel te doen, zoveel mee te maken en zoveel af te maken. Kortom, plannen voor een vervolg zitten alweer in mijn hoofd. Maar zo ver is het voorlopig nog even niet.

Heel veel groetjes vanuit koud Beijing.

Liefs,
Agnes