Herfst!

Gisteren hing er al iets in de lucht. Het was kouder dan normaal en het begon te waaien. Dan plotseling regenbuien en flinke wind. Diep onder de dekens na een vermoeiende dag kon het me allemaal niet zoveel meer schelen, laat het buiten maar spoken.

Vandaag mezelf een vrije dag gegund. Als vrijwilliger ben je niet zo aan werktijden gebonden als met een vaste baan en dat is even wennen. Ik ben dan ook redelijk hard van stapel gelopen met werkdagen van meer dan 9 uur en dan ook nog lichamelijk zwaar werk, wat ik helemaal niet gewend ben. Ik was gisteravond helemaal op en ik had zelfs geen zin om uit eten te gaan. Het is toen een bak instant noodles geworden die ik al zittend op bed opgegeten heb. Daarna heel snel onder de dekens gekropen.

Vanmorgen vanuit het raam zag het weer er nog heerlijk uit, blauwe lucht en zon. Maar eenmaal buiten blijkt toch dat de temperatuur opeens zo’n 15 graden gedaald is (het is nu tussen de 6 en 10 graden terwijl het van de week nog tussen de 25 en 30 graden was). Het is koud en het waait! Takjes en bladeren vliegen door de straten. Jas dicht, sjaal om en erdoorheen. Mijn handen worden koud ik voel mijn oren. Hoog tijd om even wat warme kleding aan te gaan schaffen.. Ook wat “dog and cat-proof” kleding want in de 4 dagen die ik nu gewerkt heb, staan op verschillende shirts en broeken pootafdrukken. Ook al draag ik tijdens het werk een schort, de dieren zijn zo enthousiast als je hun verblijven binnenkomt, dat ze altijd kans zien je overal vuil te maken. Er zit zelfs modder in mijn haar aan het eind van de dag.

Na het debacle van van de week met de bus, heb ik nu wel de goede methode ontdekt. Er stopt ook een bus die naar het metrostation rijdt waar ik ’s ochtends op aankom. Als ik de route volledig met het openbaar vervoer afleg, dan ben ik 2 uur onderweg. Neem ik een taxi vanaf het asiel tot aan de metro, dan ben ik een uur onderweg. De taxi is dus voor ’s ochtends omdat ik geen zin heb om nog eerder op te staan en ’s middags neem ik de bus en de metro omdat bij het asiel geen taxi’s te vinden zijn. Het is dat ik me zo vermaak onderweg maar anders zou je je afvragen waar je mee bezig bent. In Nederland zou ik er niet over piekeren om 2 uur te gaan reizen. Ach ja, verschil moet er zijn.

Tijdens het werken in het asiel ontmoet ik verschillende mensen. Een aparte groep vrijwilligers wordt gevormd door de expat vrouwen. Met grote four wheel drives met chauffeur laten ze zich voor de deur van het asiel afzetten en gaan dan een paar uur katten borstelen. Onderstussen nemen ze de laatste roddels van de compound door. Sommige dames kennen elkaar al jaren en hebben samen al in verschillende landen gewoond vanwege het werk van hun man (ambassades, oliemaatschappijen, etc.). Een beetje wereldvreemd zijn ze wel (“Where’s your driver dear, I didn’t see anyone outside?” ). Als ik dan vertel dat mijn “driver” op de bus zit, dan zijn ze enorm verbaasd. Gisteren stond een Oostenrijkse ambassadevrouw erop dat haar chauffeur mij tenminste bij het metrostation afzette. Zij komt al 4 jaar elke week bij het asiel maar ik moest haar en de chauffeur uitleggen hoe we eerst naar Xiaotangshan moesten rijden en hoe van daaruit naar de metro. Zij rijden namelijk altijd regelrecht de Express Way op, terug naar de compound. Ondanks dat het relaxed was in die grote auto met geblindeerde ramen, denk ik toch dat er ook niks mis is met het nemen van de bus. Al was het alleen maar zodat je je dan wel realiseert waar je bent.

Heel veel groetjes vanuit koud en guur Beijing. De kleuren zijn overigens wel schitterend nu dus mocht er nog iemand plannen hebben om een weekendje Beijing te komen doen....:-)

Heel veel liefs,

Agnes