Een echt gesprek

Soms lijkt een taxi nemen een goed idee. Omdat het regent, de afstand te ver is om te fietsen of omdat er mensen in het gezelschap zijn die geen fiets hebben. Maar ik kom ook regelmatig tot de conclusie dat ver fietsen of nat regenen helemaal niet zo erg is. Niet werkende meters, gedoe dat ze de weg (al dan niet zogenaamd) niet kunnen vinden en kilometers omrijden. Op de een of andere manier heb ik het allemaal al meegemaakt met de Beijing Taxi Mafia.

Gisteravond de gok maar weer eens gewaagd en mijn trouwe fietsje laten staan en met de taxi naar de opera. Na een leuke voorstelling (maar anderhalf uur was ook wel lang genoeg...) op straat een taxi aangehouden en vanaf dan is het een grote verrassing waar je in terecht komt. Soms zegt de chauffeur helemaal niets maar luistert hij naar een luidruchtig praatprogramma op de radio en een andere keer kletst hij je de oren van het hoofd. Ondertussen moet je goed opletten of die eerder genoemde meter aanstaat en of er niet een hele vreemde route door de stad genomen wordt om maar zoveel mogelijk kilometers te maken.

Gelukkig leek het deze keer allemaal goed te gaan en was de chauffeur van het type “ik praat gewoon tegen jou, misschien snap je er iets van en zo niet dan praat ik wel tegen mezelf”. Ik was al lang blij dat het niet het type van het luidruchtige praatprogramma was want na een avondje Beijing Opera konden mijn oren niet zo heel veel meer verdragen. Mijn chauffeur stak gretig van wal door te vragen waar ik vandaan kwam, hoe oud ik ben, hoe het met mijn ouders is, of ik verder nog familie heb en hoe het met hun gezondheid gesteld is. Vervolgens of ik werk, wat voor werk en bij wat voor bedrijf. Gelukkig zitten de antwoorden op deze vragen er na drie weken lessen goed in en nadat hij door zijn vragen heen is, is het mijn beurt om hem uit te horen, het is namelijk onbeleefd om dat niet te doen. Hoewel het nog onwennig voelt om een oudere man naar zijn leeftijd te vragen en dan ook nog in het Chinees, geeft het ook zelfvertrouwen dat mijn gestuntel wel begrepen wordt en daardoor stel ik allerlei soorten vragen, binnen mijn beperkte mogelijkheden wel te verstaan en de chauffeur heeft de grootste lol. Veel diepzinniger dan hoeveel kinderen hij heeft (stomme vraag, eentje natuurlijk..) hoe laat hij opgestaan is, wat hij gegeten heeft en hoeveel de sinaasappels kosten wordt het niet natuurlijk maar de tijd vliegt om en voor ik het weet ben ik weer thuis. Het was gezellig, leerzaam en het geeft me vertrouwen dat het misschien toch ooit nog iets gaat worden met deze ingewikkelde taal. En, nog belangrijker, vertrouwen dat niet alle taxichauffeurs oplichters zijn.

Maandagochtend is Guido doorgevlogen naar Korea. Zondag hebben we het Olympisch complex bezocht, samen met nog een heleboel vakantie vierende Chinezen. Speciaal voor de Golden Week waren de verschillende sportcomplexen opengesteld voor bezoekers en dat trok natuurlijk wel heel veel bekijks. En uiteraard waren alle kaartjes vorige week al uitverkocht, lees: opgekocht door handelaars die ze voor de dubbele prijs op de zwarte markt verkopen. Omdat we toch wel graag even een kijkje wilden nemen in het Bird’s Nest hebben wij ook maar kaartjes gekocht bij een van de vele handelaars die rondom het complex de kaartjes te koop aanbieden. Na wat rondshoppen hebben we voor 100 RMB (10 Euro) per kaartje onze felbegeerde toegangsbewijzen voor het Bird’s Nest! Een gigantisch stadion wat tijdens de Olympische Spelen voornamelijk gebruikt is voor de atletiekwedstrijden en natuurlijk de spectaculaire openingsceremonie. In de toekomst zal het als voetbalstadion dienst gaan doen. De constructie van het Bird’s Nest heeft US$ 423 miljoen gekost, wat ongeveer een tiende is van wat het bouwen van een soortgelijk stadion in het westen zou kosten.

Dinsdag ben ik verhuisd naar een iets comfortabelere accomodatie. Hoe leuk het ook was in het courtyard verblijf, ik ben ook wel weer blij met een warme douche en een deur waar geen scheuren in zitten en de wind er dus niet dwars doorheen blaast, zeker nu het toch af en toe flink koud is.

Bijgaand weer wat fotootjes van de afgelopen dagen. Hopelijk gaat het met jullie ook allemaal goed, ik vind het heel erg leuk dat jullie me allemaal zo goed op de hoogte houden van alle gebeurtenissen!

Zaijian!

Ai Si Wen
(Mijn Chinese naam samengesteld uit verschillende karakters die zoveel mogelijk overeen komen met de klanken van mijn eigen voornaam, bedacht door lerares Katie).