Uit en thuis

Na elke reis is het altijd weer fijn thuiskomen. Zowel in Breda – dat blijft toch een leuk dorpje – als weer in Shanghai met alle lichtjes, luxe en de stinky tofu verkoper op de hoek (of: de gifboer, zoals Guido hem, terecht, noemt) die ons verwelkomt met een genadeloze walm stinky tofu. Home sweet home….

Inmiddels zijn we alweer even terug uit Macau en Hongkong. Ik had uiteraard al eerder wat willen schrijven over onze belevenissen maar er kwamen wat groente- en fruithapjes van Tymon tussendoor. En een heleboel bijbehorend wasgoed…

De dag voor Chinees Nieuwjaar, vlogen we van Shanghai naar Macau. Ondanks dat Macau net zoals Hongkong een ‘speciale administratieve regio’ van China is, heeft het wel een eigen munteenheid dus eerst maar even geld pinnen. Onder het principe van ‘één land, twee systemen’ heeft Macau een zelfbestuur, behalve defensie en buitenlandse zaken, dat regelt China allemaal. De avond dat we aankomen in Macau is het (Chinees) oudjaarsavond en er wordt hier en daar al flink ‘geoefend’ met het vuurwerk. Tymon valt op de hotelkamer, in zijn eigen bed, al snel in slaap van al zijn druktemakerij in het vliegtuig en ook wij geloven het vuurwerk buiten wel. Gevolg van aantal jaren in China wonen: onverschilligheid ten opzichte van vuurwerk. Het wordt namelijk te pas en te onpas afgestoken, zelfs in de hal van ons appartement. Alles om de geesten te verjagen.

Macau werd gesticht door de Portugezen in 1557 en overal zijn de Portugese sporen duidelijk zichtbaar. Pas in 1999 droeg de Portugese regering de soevereiniteit over aan China dus dat is nog niet zo heel lang geleden. De straatnaamborden zijn zowel in het Portugees als in het Chinees (Kantonees in het geval van Macau) en er staan veel Portugese villa’s, kerken, kathedralen en forten. In combinatie met de temperatuur, die zelfs in de winter nog zomers is, heeft het een mediterraan karakter.

Op nieuwjaarsdag is Macau in de ban van festiviteiten rondom het Chinees Nieuwjaar. Drakendansen, leeuwendansen en heel veel vuurwerk….Regelmatig even de handen op Tymons oortjes moeten leggen maar hij lijkt er zelf weinig last van te hebben. We slenteren door parken, tempels, smalle straatjes en bezoeken zelfs nog een oud fort waar de Portugezen met succes de Nederlanders verjaagd hebben uit hun kolonie. Al met al een erg aangenaam stadje. ’s Avonds ook nog even een bezoekje gebracht aan enkele enorme gokpaleizen. Helaas is Tymon nog geen 21 dus voor ons geen toegang tot de goktafels zelf maar de casino’s op zich zijn ook al schitterend om te zien: dure winkels om je gewonnen geld weer in spullen om te zetten, restaurants om nieuwe energie op te doen en genoeg bars om het verdriet te verdrinken.

De snelle ferry naar Hongkong hebben we al een paar keer weg zien varen vanaf de terminal. Eerst rustig door de haven en vanaf de brug in vol tempo, een wit spoor trekkend in de zee. In een uurtje is de afstand (zo’n 70km) van Macau naar Hong Kong Island overbrugd. Aan het einde van de middag kopen we tickets voor de ferry en een uur later staan we op Hong Kong Island.

Hongkong bestaat uit 236 eilanden, onderling verbonden met veerboten, tunnels en bruggen. Ook de metro komt op veel van deze eilanden. Het is dus erg gemakkelijk om van het ene naar het andere eiland te komen waardoor het lijkt alsof Hongkong één geheel is.
Hongkong was van 1842 tot 1997 een kolonie van het Verenigd Koninkrijk, nog herkenbaar aan de dubbeldek bussen en –trams en het verkeer rijdt aan de linkerkant van de weg. In 1997 is de macht weer overgedragen aan China. Veel inwoners van Hongkong zijn toen vertrokken omdat men de macht van het communistische China vreesde. Nog steeds beschouwen inwoners van Hongkong ‘Mainland China’ als de onbeschaafde grotere broer van wie ze allerlei ongemakken moeten accepteren omdat hij nu eenmaal de baas is.

We hebben deze keer een hotel in Causeway Bay op Hong Kong Island. Met de Star Ferry, de Hongkongse veerdienst die sinds 1888 in de vaart is van Hong Kong Island naar Kowloon, ben je zo aan de overkant van de Victoria Harbour, in Kowloon. Ook in Hongkong zijn de temperaturen zomers en we moeten Tymon goed tegen de zon beschermen in de draagzak. Zijn vermomming werkt ook goed tegen de nieuwsgierige Chinezen. Op de een of andere manier heeft een westerse baby een enorme aantrekkingskracht op ze en dat word je toch echt ook wel eens beu ondanks dat het altijd wel goed bedoeld is.

In een rustig tempo (toch een beetje rekening houden met Tymons rusttijden) dwalen we lekker een paar dagen door Hongkong met taxi, veerboot en metro. Ook gaan we naar het eiland Lantau waar we het vissersdorpje Tai’O bezoeken. Hier staan de huisjes op palen in het water wat het een schilderachtig plaatsje maakt waar we een paar uur langs het water en over de ophaalbruggetjes wandelen. De plaatselijke specialiteit, gedroogde en gezouten eende-eierdooiers, laten we maar voor wat ze zijn….

Al met al een heerlijke vakantie. Lekker actief en Tymon heeft het ook naar zijn zin gehad, de hele dag rondgedragen worden…dat was fijn! Eenmaal thuis in Shanghai was het weer even wennen voor hem dat we niet de hele dag met hem rond gingen sjouwen en dat hij zichzelf zo nu en dan moest vermaken.

Maar niet voor lang want op 9 maart vertrokken we weer voor een paar weken naar Nederland. Tymon had aan boord weer zijn eigen wiegje waar hij nog maar net in paste. We hadden de dagvlucht naar Nederland dus veel geslapen heeft meneer sowieso niet. Op schoot zitten was veel interessanter dan in die wieg liggen.

De weken in Nederland zijn omgevlogen. Guido is, op een weekendje skiën met vrienden na, gewoon aan het werk geweest op het kantoor in Rotterdam. Ik heb vanuit Nederland ook nog wel het een en ander gedaan voor de school in Shanghai. Dat kon mooi in de ochtenduren want Tymon was altijd al erg vroeg wakker vanwege zijn jetlag. Het was ook heel fijn om weer even in ons eigen huis in Breda te zijn, sneeuw te zien en weer heel gewoon bij Albert Heijn de boodschappen te doen. Terwijl Guido aan het skiën was, ben ik met Eveline en (o)ma naar de Veluwe geweest waar we heerlijk in een huisje in het bos hebben kunnen bijkletsen en natuurlijk ook fijn in het bos hebben gewandeld.

En nu is het alweer bijna zomer! De temperaturen hier waren er de afgelopen weken wel naar, al dagen van bijna 30 graden gehad. Ondanks dat het zomer is, is het nog geen zomervakantie helaas….er moet nog even hard gewerkt worden de komende maanden. Vorig weekend waren Hans en Monique Hagen, twee Nederlandse schrijvers, op bezoek bij de Nederlandse school in Shanghai en daaromheen hadden we een leuk programma gemaakt. Natuurlijk ook even van de gelegenheid gebruik gemaakt om hen het, van opa en oma Kieboom gekregen, boekje “Jij bent de liefste” voor Tymon te laten signeren, altijd leuk.

Omdat Minke aankomende zomer in Nederland gaat trouwen, moet er uiteraard een mooie bruidsjurk gemaakt worden en waar anders kun je dat laten doen dan in China? In Suzhou (150km verderop) is zelfs een hele “Wedding Street” waar alleen maar bruidswinkels zitten en waar alles op maat gemaakt kan worden natuurlijk. Het was nog niet gemakkelijk een jurk te vinden waar geen roze vlinders, gouden strikken en groene franjes aan zaten maar na goed zoeken, onderhandelen en urenlang passen is er dan een mooie jurk in de maak. Naast alle winkels waar je jurken kon laten maken, zaten er ook meerdere zaakjes voor haarstukjes, pruiken, kroontjes, valse wimpers en ga zo maar door. Een leuk inkijkje in het Chinese trouwgebeuren. Zo is het hier heel normaal dat de bruidegom meegaat om de jurk voor de bruid uit te kiezen. We moesten wel even wennen aan het rijtje mannen op de bank naast de pashokjes maar welke traditie is nu het vreemdst eigenlijk? Ook wordt de fotoreportage al weken of maanden voor de bruiloft gemaakt, maar net wanneer de fotostudio tijd heeft of wanneer het een mooie dag is voor buitenfoto’s. De foto’s kunnen dan op de dag zelf al door iedereen bewonderd worden. We hebben er gelijk maar even een gezellig dagje Suzhou ervan gemaakt, het blijft toch leuk om even lekker op pad te gaan in China en in de tussentijd vermaakten Tymon en Guido zich in Shanghai ook prima.

Nu kijken we erg uit naar de komst van Inge, Ronald, Floortje en Anne eind april! De eerste week van hun bezoek zullen we (wederom) Shanghai verkennen en de tweede week vertrekken we met zijn allen naar Yangshuo in het Karst gebergte op 2,5 uur vliegen van Shanghai in de provincie Guangxi. Guido en ik zijn hier voor het laatst in 2005 geweest en ik ben erg benieuwd hoe het er acht jaar later uitziet. Het belangrijkste, volgens Floortje en Anne, is dat we waterbuffels gaan zien en ik heb goede hoop dat die er in elk geval nog wel zijn.


Veel groetjes van ons uit Shanghai,

Agnes, Guido & Tymon